Başımdan gecenleri nasıl anlatacağımı hangi kelimeleri kullanacağımı ve kendimi nasıl avutacağımı bilmiyorum. İki haftadır akıttığım yaşlar yuzunden kan canağına donen gozlerim , bitkin ve hayata karşı isteksizliğim , sabahları uyanmak istemeyişim geceleri uyuyamayışım , ani kilo kayıplarım kısacası psikolojik bir cokuntu icerisindeyim. Bir yıllık bir mutlu beraberliğim vardı. Hastalandığında kapısında bittiğim , beni hayatının en buyuk şansı olarak goren ve daima sevgisini dile getiren adamla evlenme kararı aldık. Her şey guzel gidiyordu , sorunumuz yoktu iki kişilik dunyamız vardı. O ailesinden uzakta yaşıyordu ben de ona burada aile olmaya calışıyordum. Soz tarihi belirlendi ve hazırlıklara başladık. Soz yapıldı gayet guzel bittiğini duşunuyordum. Ne olduysa sozden 15 gun sonra oldu. Telefonuna ulaşamamıştım akşama kadar , tedirgin olduğum icin annesine telefon actım haberi olup olmadığını oğrenmek icin.
Kendisine sozlumu sordum bana telefonda aşağılayıcı cumleler kurarak ben bu evliliğe karşıyım dedi bu esnada sozlum yanındaymış. Neye uğradığımı şaşırdım ve beni deliler gibi sevdiğini soyleyen adam annesinin hakaretlerini dinledi ve bana tek dediği annemi neden aradın. Şok uzerine şok yaşamıştım ne diyeceğimi ne soyleyeceğimi bilemedim. Beni sucladı. Annesi daha sonra annemi arayarak bu sozu bozuyoruz dedi. O an ki yıkılışımı tarif edemem. Mesaj gonderdim beni engelledi , mail attım cevap vermedi. Ailem beni teselli etmekten perişan oldu. Babam yaşamıyor dayım ve teyzem işini gucunu bırakıp yanıma geldiler farklı şehirden. Hayatımızda boyle durumlarla karşılaşmamış tecrubesiz bir aile olarak tek yapabildiğimiz Allah'a havale etmek oldu. Dayım babasını aramış benim haberim olmadan .Neden boyle bir şey olduğunu , soz atmanın bile bir adabı olması gerektiğini , problemin ne olduğunu soylersiniz en azından biz kızımızdan eminiz o da arafta kalmamış olur demiş. Pısırık babasının dediği tek şey boylesi her ikisi icin hayırlı demek olmuş . Dayımda sizin gibi terbiyesiz bir aileye kız vermemiz bizim icin hayırlıdır diyerek telefonu kapatmış. Dayımda bana kızım sevgi dediğin şey bu kadar basit değil annesinin lafıyla seni terk edecek kadar basit bir sevgiye sahip olan kim olursa olsun sevgisine guven olmaz kız ya da erkek fark etmez kim yaparsa yapsın. O yuzden yarın evlenseniz bile annesi size rahat vermez ve bu pasif kişiliğin birey olmaması sebebiyle her an yarı yolda bırakır seni dedi yengemle aynı durumu yaşadığını fakat yengemin onu sevdiği icin herkese karşı cıktığını anlattı. Sevgi budur annesi yuzunden seni bırakan değil annesine rağmen onları susturup sevgisine sahip cıkacak insan hayatında olmadı dedi.
Dayım haklıydı bana bir sene boyunca turlu turlu aşk palavraları anlatan kişiliksiz insanın sozune guven olmazdı fakat kalbim o kadar parcalandı ki nasıl toparlayacağımı bilemiyorum. Ben boyle birisine nasıl guvendim , nasıl anlamadım ona yanıyorum. Şu an cok taze ve ben ne işime adapte olabiliyorum ne de bu halsizlikten kurtulabiliyorum. Sizlere sorum tabii ki boyle karaktersiz ve yalancı birisi nasıl doner , ne yapmam gerek değil. Boyle bir durumla karşılaştınız mı ? Nasıl atlattınız ? Sonra mutlu oldunuz mu ?