Biz annemle genelde arkadaş gibi konuşuruz. Coğu şeyimi anlatırım ona. Bunların arasından bir tane istisna oldu. Gecmişte bir tane kısa sayılacak ilişkim olmuştu ama bu ilişkiyi anneme soylememiştim hatta saklamıştım cunku bu kişi annemin tanıdığı ve pek onaylamayacağını bildiğim biriydi. İlişkimiz suresince de annemin haklı olabileceğini gordum cunku kotu şeyler yaşadım. Maalesef kullanıldım (cinsellik anlamında değil, maddiyat vb konularda) ve bunlar benim baya ağırıma gitti. Neyse sonucta bu ilişki bitti ve bir hissim de kalmadı. Buraya kadar sorun yok. Ama bu olaylar benim cok icime oturmuştu, baya aptallıklar yapmıştım cunku. Normalde annemle dertleşmek isterdim ama bu konuya ne kadar kızacağını duşundum ve anlatamadım. Cunku annem boyle kullanılma gibi konularda cok hassastır. Sonra bir gun sohbet arasında bu yaşadıklarımı Ayşe diye bir arkadaşım yaşamış gibi anneme anlattım. Bakalım ne tepki verecek diye merak ettim. Tahmin ettiğim gibi annem Ayşeye kızdı. O akıllı bir kız değil mi, neden kendini kullandırtmış bu kadar dedi. Buna benzer şeyler soyledi hep. Sonra daha baya konuştuk bu konuyu. Annem tahmin ettiğim gibi tepkiler verdi. Şimdi sorun şu ki ben normalde yalana hic alışkın değilim ve sevmem, anneme boyle bir konuda yalan soylediğimden oturu icim icimi yiyor. Keşke annem gerceği bilse diyorum, halbuki o da gencliğinde hatalar yapmış ama şimdiki hali cok hoşgorusuz maalesef. Anneme gerceği acıklamak ve beni olduğum gibi hatalarımla sevmesini istiyorum ama korkuyorum da. Fazla uzatmadan sormak istiyorum, benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?