Evleneli 1 sene olacak. Ben 30 eşim 35 yaşında. Bekarken hep planlardım. Evlenince 2 sene sonra cocuk yaparım, ben calışırım, annesi ya da annem bakar, kreşe veririm diye. Bu arada annesi bakmaya gercekten istekli. Tabi bunları yıllar oncesinde duşunuyordum. Evlendik. Tek maaşız, ben iş bulamadım, buldugum işlerin saatleri berbat. Eşimdede bende de hem maddiyat acısından hem maneviyat acısından bir cocuğun sorumluluğunu alacak istek yok.Evliliğin ilk başları yumurta dondurma falan duşundum. Ama şuan onu da istemiyorum.
Cocuk istememe sebeplerim sonrasında pişman olmak, sorumluluğu korkutuyor, eşimle cocuk yuzunden sorun yaşamak istemiyorum.Cocukla boşanmaktan da korkuyorum. Bu sefer hep yuzyuze bakacagız.
1 sene de ailesi yuzunden cok kavga ettik. Ailesi de degil eşim yuzunden. Cunku ailesine karşı aşırı pasif.Ne hayır diyebiliyor ne birşey.Aile olarak aşırı baglılar. Baglılık degil bagımlılık.Annesinin tek hayatı evlatları.Surekli ogullarıyla ilgilenir ve ilgi bekler. Kayınbabam hayatta ama o daha rahat, sıkmaz insanı. Cocuk yaparsam eminim haftada bir kez gitmek 3 e cıkacak. Calışırsam annesi bakmak ister, eşimde annem baksın der. Bu sefer farklı sorunlar olacak. Ve cocuk yaparsam evliliğim bitecek gibi hissediyorum.
Ama aklımda şunlarda var. Erkek kardeşim evli. 2.ci cocugu olacak. 2 senedir evliler. Kız kardeşim evlenecek. O da hemen yapacak. Sanki ben boyle eksik mi olacagım onlardan. Surekli kardeşimin eşi bana senin eşin cocuk istemiyor diyor. Eşimin arkadaşları eşime cocuk yapın, duşunuyor musunuz diyor, benim arkadaşım en azından 1 tane yap ileride diyor. Ama yapınca evlilikte daha cok sorun yaşayacagız. Annesi eminim herşeye karışacak. Ve eşim pasif agzını acmaz. Ben acarsam kavga cıkar. Hic yapmayı duşunmuyorum. Ama cevremiz uzaylı gibş bakıyor istemiyoruz deyince