Forumu uzun suredir takipteyim. Gercekten bunaldım. Sizden akıl almak icin uye oldum. Evleneli bir yıl olacak.Eşim ve ailesi birbirlerine aşırı duşkun. Nişanlıyken gercekten farkedemedim.Şukur arkadaşımın tavsiyesi ile evimi uzak tuttum. Eşimin bir erkek kardeşi var. Kayınpederim hayatta.Aile olarak birbirlerine aşırı baglılar.Evliliğin ilk zamanları kaynanam surekli cagırırdı. Bende hep giderdim.Sonra araya pandemi girdi. Yasaklar ile gitme sıklığımız azaldı. Yasakların kalkması ile kaynanam surekli cağırmalara başladı.Pazartesi eşim ile birlikte gittik. Bugun eşim gene oradaydı.Ordan gec geldi.Hic konuşamadık, yorgunum dedi ve uyudu.Annesi cumartesi bizi cagırıyormuş.Gitmeyi duşunmuyorum.Ama kendimi gitmek zorunda da hissediyorum.Anlamadıgım kaynanam oglunu bugun doya doya gordu. Cuma cumartesi pazartesi gene gordu. Ama halaa cağırmaya devam ediyor.Bu arada eşim surekli anneme soguksun, mesafelisin, kadın naptı sana diyor. Sadece cok samimi olunca evimize mudahale ediyor. Bu yuzden bir tık mesafeliyim.Eşimle artık gidip gelme konusunda kavga ediyoruz. Ve eşim surekli orada oldugu icin bu hafta hep evde yalnız kaldım. Cok sıkıldım. Aramıza sogukluk girdi gibi hissediyorum. Ailesi yuzunden kavga etmek istemiyorum. Bu arada benim anne babam ayrı. Annesi hep derki biz baglıyız, siz kopuk ailesiniz.Bana ne onerirsiniz.? İş arıyorum bir yandan