Eşimle aile yuzunden problemlerimiz vardı. Halaa var belkide. Eşim aşırı aileci. Baglı degil bagımlılar.Normalde haftada 3 4 kez giderdik, bunu cozduk.
Eşimin ailesi her cumartesi onlara gitmemizi bekliyor.Ben boyle sabit bir gunde gitmeyi ve her cumartesimi onlara ayırmayı dogru bulmuyorum. En son gecen hafta gittik.Gece 1bucuk 2 ye dogru kalktık. Zaten bu yuzden cumartesi bilerek eşime hadi gelin diyorlar. Eşime tek git diyorum. Aklım sende kalıyor diyor.Gidince gec donuyoruz. Kardeşi nargile yapacagım balkonda diyor.Nargile kozu bitene kadar iciyorlar.Haftaici gidelim dedigimde ise eşim yorgunum diyor. Ki erken geldiği saatler var.
Bugun annesi ile konuştum.Neymiş pirinc ıslatmış belki uğrarız diye. 1 sene olacak halaa kendi kafasına gore birşeyler yapıp bekliyor.Annesinin bu beklentisini nasıl yok ederim.
Annesi bana bize gelin demez, eşime der. Eşim bana der. Surekli gel muabbetinden kusacağım artık. Ne kadar gitsekte doymuyorlar. İnanın gidince dunya meselesi falanda konuşmuyoruz. Konuşacak konu bile olmuyor.En son o kadar sıkıldım ki telefona baktım.
Annesi bugun dedi ya gelirsiniz diye pirinc ıslattım boyle icim sıkıldı. Sıkıldım surekli bi beklenti halinde. İş arıyorum henuz bulamadım.Artık dakikam yok dedim aramıyorum bile.Bu beklentileri nasıl yok ederim. Gitmezsem kotu gelin, vicdansızım gibi hissediyorum. Gidince de Gitmezsem de huzurum kalmıyor. Kendimi zorunda hissediyorum