Oncelikle vakit ayırıp konumu okuyabilecek tum uyelere teşekkur ederim. Biraz uzun olabilir, kusura bakmayın arkadaşlar. Olayları detaylı bir şekilde anlatırsam daha faydalı onerilerde bulunursunuz diye duşunuyorum.

Lise yıllarındayken bir arkadaşlık sitesine uye olmuştuk birkac arkadaş. O zamanlar bilgisayar ve internet yeni yeni kullanılmaya başlandığı icin bir heves hepimiz birer kullanıcı adı almıştık. Universiteye başladıktan sonra ben ara ara yine bu siteye takılırdım. Eşimle buradan tanıştık. İlk olarak o bana bir şeyler yazmıştı.

Ben Erasmus ’ la yurtdışına eğitime gitmiştim. Oda Work and Travel duşunuyordu o aralar, bu vesileyle muhabbetimiz başladı. İlerledi, sevdim eşimi. İlk ben acıldım. Seni seviyorum dedim. Oyle başladık.

Cok sevdim Allah biliyor ya. Birde o donem bana cok iyi gelmişti. Muhabbeti, sıcaklığı, mutluluğu…

Lisede cok calışkan bir talebeydim ama istediğim bolumu kazanamamıştım. Bu durumun mutsuzluğu vardı uzerimde iyi değildim. Oda bana cok iyi geliyordu. Destek oluyordu. Daha once hic erkek arkadaşım olmamıştı, her turlu duyguyu onunla yaşadım, paylaştım.

Bu arada okulum devam ediyor, onunki de tabi. Universite yıllarım zordu. Dediğim gibi istemediğim bir bolum, ailevi sorunlarımda vardı en onemlisi kendimle ilgili sıkıntılarım…

Onu sevdim ya ailesini de sevdim. Hediyeler gonderdim, iltifatlar ettim. Ailesi de beni seviyordu dediğine gore. Seni annemle tanıştırmak istiyorum dedi. Bende okuduğum şehirden ailemin yanına giderken eşimin memleketine uğradım. Annesi, eşim ve ben dışarıda bir yerde buluştuk. Kadın borek yapmış, meyve getirmiş birde bana ic camaşırı almıştı hediye. Sevindim. Ama cok soğuk davrandı. Nasıl deyim eşimden aldığım sıcaklığı annesinden alamadım. Cok moralim bozuldu da bir şey diyemedim.

Bu arada calışmamı istemiyordu. Ailemle altlı ustlu oturacağız dedi bende kabul ettim. Neden kabul ettim bilmiyorum. Hangi akla hizmet? Ama acemilik işte. Ustelik okuyorum, yurtdışına gitmişim, Cok iyi seviyede İngilizcem var. Nasıl calışmadan durabilirim ki ben? Duşunemedim işte. Heyecan, cekim, salaklık… ne derseniz deyin kabulumdur.

Boylece yıllar gecti. Eşim okulu bitirdi askere gitti. Ben yuksek lisansa başladım. Askerden geldi değişti. Cok değişti hem de. İş bulamadı bir sure. “İşimin olmaması sen olmasan sorun değil!” dedi bana. Bir tuhaf oldum o gun. Sanki beni başından atmak istiyor gibi hissettim. Zaten bir suredir uzaktı. Kendimi onunla gecirdiğim onca yılın ardından ilk defa bu kadar kotu, bu kadar yalnız hissetmiştim.

Sonra ağabeyinin evliliği gundeme geldi. Normal tabi adam kac yıldır calışıyor. Birikimi var, e yaşı da gelmiş. Doğal yani. Benden soğuyan, uzaklaşan eşimin yengesi bile olacak olsa başka bir kadından olumlu bir şekilde bahsetmesi beni cok uzdu. Kızdırdı. Kıskanmışta olabilirim bilmiyorum ama ben kendimi bu kadar dışlanmış hissederken başka birisinin aileye girmesi, mutluluğu ne biliyim anlarsınız işte beni rahatsız etti. Birazda patavatsız bir insan. Telefonda konuşurken birkac laf sokmuşluğu da olunca ortam iyice gerildi. Bu yuzden eşimle cok tartıştık, gerildik. Yalnız şunu fark ettim ailesiyle ilgili bir sıkıntı olunca sesine bir soğukluk geldi. O beni sevdiğini duşunduğum adamın yerinde yeller esti.

Aileyle ilgili ilk sıkıntılarımız buradan başladı. Sonrası da artarak geldi zaten.

Eşim işe giremiyor, e bende okul bitirmişim bekliyorum ama millet hani yurt dışına gitmiştin, hani bilmem ne yapmıştın, iş yok guc yok moduna girince işe girmek istedim. Hatta bunun icin eşimden izin istedim. Ben verdiğim sozleri tutamadım, sen iş arayabilirsin dedi. Şimdi yazınca fark ediyorum ki aslında bana yol vermişte ben anlamamışım. Birkac denemem oldu başarısızlıkla sonuclandı. Sonra mesleğimle ilgili bakanlığa atandım, atandığım gibi eşim ayrılalım dedi, kabul etmedim cunku cok sevmiştim. Annesi bir hayırlı olsun demedi bu arada. Benden birkac ay sonrada eşim atandı farklı bir şehre.

Evlilik icin hazırlıkların yapıldığı donemde annesi ev aldı. Kendine ait bir evi vardı. Komşularla anlaşamayınca başka bir eve kiraya cıktı, orada da ev sahibiyle sorun yaşadılar. Hal boyle olunca kadın cıktığım yere geri donemem duşuncesiyle elindeki birikimin tumunu eve yatırdı.

Aile desteği sıfır, eşim yeni atanmış, ben onu yıllarca beklemişim, onumde bir dediği iki edilmeden alınmış bir gelin var ki o donem eşim eltime yapılanlarla cok ovunmuştu. Bize sıra gelince hicbir şey kalmadı. Elde avucta ne varsa eve yatırıldı. Ustelik eşimin duğun icin cektiği kredinin bir kısmı da evin dolap vs… gibi giderlerine harcandı. Annesi eşime bu para karşılığında bilezik vermiş. Duğunde bana o bilezikleri taktılar.

Hic muhatap alınmadım. Nişanımız yapıldı kayınvalide ve kayınpederimin suratı beş karış. Neymiş ben beklememişim. HÂlbuki beklemiştim, cok beklemiştim hem de. Neden birileri yeni bir eve daha sahip olsunlar diye biraz daha bekleyecektim ki?

Duğun alışverişinin tamamını eşimle birlikte yaptık. Ne benim ailem vardı yanımızda ne onun ailesi. Hicbir şey gonlumce olmadı. İstediğim sadece eşimin bana “Şimdi boyle ama gelecekte her şey guzel olacak.” demesiydi demedi. Demediği gibi surekli benimle cata cat kavga etti. Nişanlandım kayınvalidem hic aramaz. Hep ben ararım. Aradığımda da soğuk soğuk konuşur. Kendimi istenmeyen gelin gibi hissettim.

Ceyiz sermeye evimize geldi. Bir gun kaldı gitti. Kactı daha doğrusu. Eşimin parası yok, makyaj malzemeleri alacağız. Elimizde ne kadar varsa ona uygun birkac parca şey aldık. Kayınvalideme anne gel sana aldıklarımı gostereyim dedim burun buktu bunlar mı dedi? O kadar ince ceyizim vardı birisine bile guzel demedi. İnsan gelinini hic mi onura etmez? Annemde bende cok uzulduk. Neyse…

Evlendik…

Duğunun hemen ardından eşimin uzerindeki tum altınları, paraları annesi aldı. Bir şey demedim. Borcları varmış, onları odediler.

Bu arada evlenirken evin beyaz eşyalarını, halılarını, perdelerini ben aldım. Tabak canakta bizden zaten. Mobilyaları eşim aldı, borclandık bir suru.

Yani ne biliyim biraz ilgi, biraz değer gormek istedim. Neden bu kadar arka plana atıldım bilmiyorum.

Sonra benim ailemle ilgili sıkıntılar başladı. Borc diye butun altınlarımı aldılar. Veren eden olmadı. O donemdeki tavırları da doğru değildi kabul ediyorum ama o altınların coğunu benim babam takmıştı zaten. Ben eşimin yanında oldum. Aileme sitemimi ettim ama o bu durumu fırsat bildi. Başladı ailemin memleketine gidelim diye tutturmaya. Cok baskı yaptı bana. Oradaki kurum atıl, orası ilce kucuk bir yer, her şeyden onemlisi benim icin ufacık bir fedakÂrlık yapmayan insanlar icin ben neden boyle buyuk bir fedakÂrlık yapmak zorundayım dedim? Zaten yaptıklarımın da kıymeti olmadı. Ben eşime calışan bir kadın olarak o kadar destek oldum, kıymetini bilmediği gibi gitti ağabeysinin ev hanımı olan karısını bana ornek gosterdi. Para biriktirip kocasına veriyormuş. Ustelik bunu annesinin yanında yaptı. Kendimi savundum ben kabahatli oldum. Annesinin yanında ona bir şey dememem gerekiyormuş. Mesleğimi aşağıladılar hep. Hicbir zaman okumuş ve meslek sahibi bir kadın olarak ben bu insanlardan saygı gormedim.

Ameliyat olmuşum annesi evimize gelmiş bana ”Komşunun kızı oğlumu gorunce ici gidiyordu.” dedi. Bozuldum sustum, akşamına eşime beni yanımda sustu diye şikÂyet etti, eşimde annesinin yanında bana bir guzel kapıyı gosterdi.

Eltim doğum yaptı evine gittik, ben o arada 2 aylık hamileyim. Eltimin annesi bizim internetten tanıştığımızı ima eden birkac şey soyledi ama hoş değildi. İki oğlunun yanında sanki ben hafif bir insanmışım gibi konuştu. Eşime soyledim adam bana iki gunde karıştırdınız ortalığı diyor.

Hamileydim, doğuma var 5 gun. Eşimden tatlı istedim anneme sor dedi. Sordum annesi ne gerek var dedi diye almadı. Lohusaydım dolabım tam takır kuru bakırdı. Hicbir şey gormedim ne ailesinden ne eşimden. Annemin yuzune bile bakmadı, kadın evden ağlayarak gitti o derece. Ailemin borcu var diye aylarca kendi ihtiyacım olan kısmı alıp gerisini eşimin hesabına gonderdim. Guya araba alacaktık. Tam niyetlendik tutturdu ailemin iş yerine yatıralım parayı diye. O zaman maaşımın bir kısmını da ben biriktiririm dedim olmaz dedi. Cok ağır konuştu. Anama, babama, kardeşime ve bana ağız dolusu kufurleri de cabası.

İki yıldır annesiyle goruşmuyordum. Allah ’ ın her gunu evimde huzursuzluk var. Yine tutturdu memlekete anamın yanına gidelim diye. Annesi bana neler soyledi bilseniz. Ben ameliyat olmuşum kadın bana ben kimselere soylemem sonra sakatı gelin aldı der millet dedi. Eşime soyledim ne var millet oyle der tabi annem doğru soylemiş dedi. Bu adama ne denir ki Allah aşkına? Baktım eşim bana eziyet ediyor kaynanama anlattım bir umut destek olur diye kadın baban gibi mi olsun dedi bana? Babam musrifmiş, oyle olsa daha mı iyi olurmuş?

Eşimle tartıştık kayınvalideme anne gel biraz konuşalım seninle dedim kadın bana olmaz obur gelin yanlış anlar dedi.

Gecen hafta sonu yine bir kavga kıyamet koptu evde. Baktım olacak gibi değil eşimin annesini aradım. Bayramda gideceğiz yine memleketine.

Oyle laflar işittim ki eşimden vallahi yazmaya utanıyorum.

Aklıselim nasihatlere ihtiyacım var. Vakit ayırıp okuyabilirseniz bir kardeşinize ışık tutacaksınız.