Merhaba,
Bazılarınız biliyor psikolojik sorunlarla mucadele halindeyim. İcimdeki kuvvetli olme durtusune rağmen her gun inatla yaşamaya calıştım. Hayatı, insanları sevmeye uğraştım. Hayat felsefemi de hicbir kimseyi kinamamak, tum goruşlere saygı duymak, hoşgorulu olmak uzerine bina etmiştim. Fakat artık yapamıyorum. Eline gecen her fırsatta karşısındakini kınayan, dalga gecen, eleştiren, duşene bir tekme daha atan zihinleri cozemiyorum. Zaten sosyal biri olmadım hic. Kimseyi dertlerimle sıkmayayim diye uzak kaldım hep insanlardan. Cunku kafamdaki fırtınalara rağmen pozitif biriymiş gibi de davranamiyordum. Reelde arkadaşım olmayınca buradan yazdım birkac sıkıntımı. Bunu da artık icimde yaşamaktan biktigim icin yaptım. Cunku icime attığım her sorun vucudumda dikiş gerektiren derin bir kesi olarak geri donuyordu bana. Fakat yine de yanlış yaptığımı şimdi anlıyorum. Teselli bulmak icin yazdığım her sorunumda yadirgadiniz sorguladiniz asagiladiniz. Yazdığınız her kotu yorum zaten cok cılız olan yaşama isteğimi baltaladi. Artık bu dunyada ne kadar yalnız olduğumu, insanlardan yana umudumun kalmadığını anladım. Bu şekilde ne kadar yaşarım yaşar mıyım onu bilmiyorum. Ben gidiyorum. Bu mesajı yazmamın sebebi en azından benden sonrakilere daha yapıcı davranmaya teşvik etmektir. Bir kişi bile kendini sorgulayıp kinamadan insanların elinden tutmaya ugrasirsa yaşam amacima ulaşmış sayacagim kendimi. Yine de her şey icin teşekkurler. Elveda