Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde cok guzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat goruşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı duşunuyorum. Cunku nişanlımda ailesi de guzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hic şehirden ayrılmadım. Bir suru arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son gunlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı cok derin hisseder oldum. Onlar da uzuluyor cok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi koşede ağlıyorum bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna uzulmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem uzuluyor diye duşunup 10 kat daha uzuluyorum. Cunku herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..