eşim bir sene once girdiği işinden cok bunaldı, ozel sektorde calışıyor. sabahtan akşama mesai olursa geceye kadar ayakta. ayakta olması yoruyor ama zihinsel olarak daha cok yoruluyor cunku surekli bir hata yapıyor birileri yine eşim uğraşıyor telefon trafiği de cok fazla. bu noktada bunalmasına hak veriyorum.

ama eşimin bir huyu var cok fazla iş değiştirirdi evlenmeden once. biz 1 yıldır evliyiz ama oncesinden 7 yıl sevgililik donemi var. yani bir yere ilk girdiğinde o kadar neşeli mutlu oluyor ki ama bir sene iki sene sonra bunalıma giriyor. bundan da kaynaklı olduğunu duşunuyorum.

bu bunalım, uflama, puflama, işine ve işyerindekilere ettiği kufurler beni de cok geriyor. sanki bana karşı da soğuk davranıyor. onceden sevgili olduğumuz icin fazla hissetmezdim şimdi aynı evdeyiz ve ben eşimi neşeli karşılarken o bunalımlı bir halde eve geliyor. bu sefer benimde suratım asılıyor cunku kufur etme alışkanlığı kazandı. bende kustum arkamı dondum yattım dun akşam. ama şimdi diyecek ki işyerinde yaşadıklarımı gormuyo musun diyecek ve ben anlayışsız olacam bu durumda.

haftasonu olduğunda sabah yuruyuşune cıkalım diyorum zaten yorgunum diyor. cafeye gidelim diyorum ben cafe sevmiyorum diyor. bulunduğum şehir itibariyle başka bir aktivitede bulamıyorum. haftasonu da tum gun yatarak evde geciyor.