yaklaşık nisan mayıs ayından itibaren telefonum kardeşim tarafından alıkonuldu bi nevi.kendi telefonu bozuk olduğu icin ben benimkini 1 2 haftalığına almasına ve cok ihtiyacı olduğu anlarda alması icin izin verdim.ancak biraz depresyonda olduğumdan ve kendi değersizliğimi cokca dile getirdiğimden kardeşim galiba benim telefona ihtiyacım olmadığını duşundu.cunku telefonu alma nedeni de kendi icin cok onemli işlerdi.karşısında aciz bi insan gorunce kendi değerinin buyusune mi kapıldı da bu kadar duyrasız oldu bilmiyorum.zaten onun da annem gibi narsist olduğunu duşunuyorum.
biraz aile hayatımızdan bahsedeyim.ilkokulda annemi cok zorlamışım.o yuzden bana hep bi tepkili.ben ilkokul yıllarımı hatırlayamıyorum kimin icin daha travmatik acaba anne!bana daha gecen aylarda zeki olduğunu duşunmuyorum sadece sorumluluk sahibi ve azimlisin ama kardeşin zeki bence o senin kadar calışmasa da olur tarzı bi şey dedi.tıp kazanmama rağmen...lisemde de yetersizliğim had safhadaydı.bundan farklı gitmedi.yani ne kadar kotu gecirebilirsem o kadar kotu gecirdim o 4 senemi ve icime attım hep.universitede ufak bi aydınlanma yaşadım.cunku artık kafam rahattı.kafam rahat olunca yaşadıklarımı anlayıp depresyona girdim .
yani ozet olarak anormalim.
asıl konumuz olan kardeşimden bahsedicem telefonumu alıkoyandan,zeki olandan değil.bu kardeşimin ciddi psikolojik sorunları olduunu duşunuyorum,yuzune de soyledim.ama psikolojisinin bozuk olduğuna onu inandırırsam cok kotu delirecek diye korkuyorum.o yuzden biraz da telefonun bu kadar uzun sure onda kalması olayını buyutmedim.bi insan verebiirse verir değil mi????????
şimdi
kardeşim annemle hic anlaşamazdı.kardeşime annem vuruyordu lisede şoyle ki.ben eve gelirdim eve geldiğimde kardeşimin kolu,bileği mor ve ranzada uyurken annemi de yatak odasında uyurken evi cıt cıkmayan bi sessizlikte bulurdum.kardeşimle aynı odada kaldığımızdan ister istemez hep kavgalara şahit oluyordum 12.sınıfta sınav senemde bile kavga ederlerdi.saygı yoktu evde.annemle kavgaları kardeşim onu eleştirdiği icin olurdu.annem eleştiriden nefret eder.kardeşimde biraz gıcık tip lafını hic esirgemez.yani omur boyu kavga edebilme potansiyellleri var bu ikisinin hatta ucunun.babam da az değil.o da bu kardeşime cok karıştı şunu yapamazsın bunu yapamazsın iki ters hareket gorse or*** mu olacaksın derdi.bir diğer benim icin travmatik olan kavga da 6 da banyoya girdiği icin servise gec kalacaktı bu yuzden babam sabah sinirleip ranzamızın ayağına vurmuştu ve kırılmıştı.neyse ailecek iletişimimiz kotu.konuşmazsak sıkıntı yok ama.ben konuşmayan ,sinen orneğiyim bu ailenin bu anlattığım kardeşim de car car konuşan.bu car car konuşan tarafından hakkım cok yeniyor ama kucukluğunden beri hem annem hem babam ona kotu davrandığından ve travma bıraktığından kızamıyorum ona.bi nevi ona anne babalık yapmak istiyorum.ama telefon işinin de suyu cıktı.sizce haklı mıyım.(aramızda 13 ay var yaş olarak)

bu arada annemin benden zeki olduğunu duşunduğu kardeşimi de pamuklara sardığı soylenemez.genel olarak sevgisiz.babam da oyle.ama bize gelince mukemmel anneler bbalar.siz aile gormemişsniz nankorler kafasındalar.ve mesela evdee sadece bana pahalı şey alınır nedenini sorduğumda onlar calışmadı onlar bi şey hak etmiyor diyerek aldıklarını bana verirler.neden sana veriyorlar elin kolun yok mu derseniz evet ben de yetesizlikle mucadele ettiğimden hicbir şeyi kendime layık gormem.o yuzden elimde ne varsa son 9 10 yıldır annemler benim yerime duşunup emrivaki yapıp almışlardır.

konu dağınık oldu.goruşlerinizi ve sorularınızı bekliyorum