Sizleri ne mutlu eder?

7 yılı dolduran evliliğimde ilk 5 yıl cok zordu, cok sabrettim eşimin kendi icinde cozmesi gerektiğine inandığım şeyleri uzerime alınmadan duzelecek diye sineye cektim. Sonra olan benim psikolojime oldu, yardım aldım, aldık.
Şimdi istediğim gibi bir adam oldu, hani beni başlarda cok yoran konular yok artık. Ama bende yokum, tukenmiş hissediyorum kendimi, şu an herşey yolunda, sabrettin meyvesini aldın diyenler var cevremde ama ben yokum sanki artık. Kabul etmiştim de durumumu, ta ki dun 6yaşındaki guzel yavrumun ben birşeye gulduğumde yaşasınn annem mutlu diye sevininceye kadar, başımdan aşağı kaynar sular dokuldu. Duşunsenize artık ne kadar mutsuzsam yavrum yuzumun gulmesine seviniyor.

Eşimde farkında durumun ozellikle son zamanlarda devamlı neyin var neden mutsuzsun ne yapabilirim diye peşimde.

İzlediğim bir videoda birisi mutluluk insanın icinde taşıdığı bir şeydir olduğunuz yer ya da sahip olduklarınız mutlu etmez sizi dedi, evet boyleyim işte. Onceden heveslerim hayallerim vardı ulaşamayacağımı bilsem de hayali bile heyecanlandıran şeyler, şimdiyse ne bir hayal ne bir istek kaldı icimde cok yorgun ve mutsuzum.

Farkındayım depresyondayım, zamanında o kadar yordumki kendimi şimdi kendim icin bile birşeyler yapmaya gucum yok. En kısa zamanda terapilere tekrar başlayacağım ama hem yazmak hem sizlerden de birşeyler duymak iyi gelir diye duşundum. El atın şu mutsuz kadına, kendime getirin beni...