Hanımlar selam,


Biliyorum bu duşunceler gecici, ama kendimi bok gibi hissediyorum. Boyle bi şarkı vardı klibinde insanlar rutin işlerini yaparken, diş fırcalarken, utu yaparken birden ağlamaya başlıyorlar. Tam o ruh halindeyim. Mal gibiyim. Hicbir şey guzel gitmiyor. Annemle kavga ettim, en yakın arkadaşımla arama bay mesafe koydum, burada da konu acmıştım. Hic kimse tarafından onemsenmiyor ve sevilmiyorum. Kendimi o kadar bir başıma hissediyorum ki. Bir de baya zaman sonra icim ilk defa birisine bu kadar ısınmıştı ve yanında kendim gibi hissetmiştim birden bire ailesey sorunlarım var diyip konuşmayı kesti. Bu iyice tuz biber oldu değersiz, bir başıma hissetmeme.

Cok yoruldum artık ben ya. Yemin ederim şımarıklık değil, kotu hissettipimde birisine sarılmak, iyi şeyler duymak istiyorum artık. Artık kendi kendimi avutmaktan, sen abartıyorsun jehan demekten o kadar sıkıldım ki lanetli miyim ben. Niye tek başımayım.

Mal gibiyim.