bugun beni anlayacak birileriyle dertleşmek istedim beni en iyi anlayacak kişi benimle aynı derdi paylaşan kişidir. 20 gun once evliliğimin 4. yılına girdim bu sure zarfında bir kere bile korunmadım universitede tanıştık onunla 6 sene suren arkadaşlık hep hayaller cocuğumuzun adı ne olacak kavgaları, mağazalarda incelenen bebek kıyafetleri o da biliyordu deli gibi cocuk sevdiğimi istediğimi her gorduğum cocuğa bayılarak baktığımı o yuzdendir evlenme teklifi pembe bir cift patik ve pembe bir emzik cunku biliyordu ki kız cocuklarını cok severdim ben ve evlendik ne kadar agresif bir kişilik olsada o benim hayatımın erkeğiydi. hemen cocuk olmalıydı cicim ayı falan onemli değil hamile gecireyim o gunleri dedim 2 . ay jinekoloğun yolunu tuttum varsa ters bir durum hemem onlemini almak icin cok şukur bişey cıkmadı o zaman şukur ettim şimdi keşke sorun bende olsaydı diyorum. her ay 2 gunluk adet gecikmesinde bile yapılan onlarca test kan tahlileri ve akan gozyaşları hic eşimde sorun olabileceğini duşunemedim 1 sene sonra gitti doktora ben iş yerindeydim beni aradı ağlıyordu konuşamıyordu doktoru asla sizin cocuğunuz olmaz evlat edinin demiş dudaklarımı ısıra ısıra konuştum onunla sakin olmaya calışa calışa hayatımda ilk kez bu kadar icimin yandığını hissettim kelimeler boğazıma duğumlendi telefonu kapadım kendimi lavaboya zor attım ne kadar orda kaldım bilmiyorum oğle yemeğine cıkınca herkes oyle cıktım birkac arkadaşla paylaşabildim bunu doğru eve gittim giderken gorduğum herkese imrendim sanki dunyanın en ağır yuku bendeymiş gibi hissettim eve geldiğinde o halini asla unutamıyorum ilk kez onu o şekil ağlarken gordum sarıldık birbirimize dakikalarca ağladık ilk şok bu olsa gerek sonra ilaclar iğneler kaan aydosa tedavi oldu eşim ve bu zaman zarfında ki psikolojik bunalımlar susmak zorunda kaldım hep, psikolojisi bozulmuştu artık bana eziyet etmeye başlamıştı sustum hep sustum sonunda dayanamadım keşke sorun bende olsaydı emin ol bu kadar sessiz kalmazdım dedim aradan aylar gecti tayinimiz cıktı başka memleket başka ortam sonra mikrotese ameliyatı vee sonuc yine husran cıkmadı bulunamadı oysaki milyon değildi istediğimiz sadece 1taneye razıydık ameliyat sonrası eşimin narkozluyken ağlaması onu o halde gormem bulundumu diye ağlıyordu o zaman dedim bana sen lazımsın diye o zaman eşimin kıymetini bir daha anladım baktım cocuk olmayacak bari kocaya sahip cıkayım o gunden beri rafa kaldırdık o gunden beri onun sıkıntısı yok bende yada icime attım aslında korkuyorum bir gun cok kotu patlarım diye cunku bu kadar rahat olmam hayra alamet değil :44: