Merhaba arkadaşlar sizlere bi sıkıntımı anlatıp hem dertleşmek hem de fikirlerinizi almak istiyorum. Pandemi başladığında hamileydim şimdi cocuğum 1 yaşında ama halen pandemi var ve bu surecte hep eve kapandım kimseyle goruşemedim desem yeri. Bu surec te de temizlik takıntım coğaldı hastalık oldu resmen bir de insanlarla yavaş yavaş goruşmek istiyorum ama ortamda heyecanlanıyorum resmen insanlarla goruşmeyi unutmuşum. Sonrasında da kafama cok takıyorum acaba hakkımda ne duşunuyorlar diye. Ozguven eksikliği yaşıyorum gidip kendi başıma ekmek bile alamaz duruma geldm hic cesaretim yok. Ve ben bir universite mezunu 25 yaşında ve 1 yıllk anneyim. Kendimi unuttum takıntılarım coğaldı ilerledi ne yapmalıyım bilmiyorum fikriniz var mı