Merhaba 33 yaşında bir kadınım, işsiz ve bekarım. Problemli bir ailede buyudum son zamanlardır duşunduğum icinden cıkamadığım bir mevzu var. Kendimi bildim bileli surekli hakarete uğruyorum..

Cocukluğum, ergenliğim, yetişkinliğim boyu ailemden hep hakaret gordum. Duymadığım kufur kalmadı. İlişkilerimde de hayatıma aldığım erkekler de hakaret eder aşağılardı.. Mesela bir işe girerim Patron yanımdaki kıza değil gelip bana bağırır. Insanlar bana hep kotu davranır,

Oz eleştiri yaptığımda bu davranışların %90 ınını hak etmediğimi duşunuyorum ama neden boyle oluyor bunuda bir turlu anlamıyorum. Mesela annem babam diğer kardeşlerimle asla o şekilde konuşamaz cunku tepkileri cok sert olur ama bana durduk yere hakaret ederler.

En son 83 yaşındaki babannem mobbinge dayanamayıp işimden istifa ettiğim icin bana kufurlu konuştu hakaret etti ama erkek kardeşlerimle o şekilde konuşamaz. Bugun annem kaşlarımın uzayan ust kısımlarını makasla kestiğim icin bana "gerizeķalı" dedi. Kuzenim olan bir kadın erkek kardeşimle kavga etmiş ağız dalaşı yaparken sen evdeki "-kocasız ablanı becer" gibisinden laf etmiş..

Aileme akrabalarıma, icinde bulunduğum, cevreye bakıyorum da yemin ederim herkes midemi bulandiriyor. Ben neden bunların icinde doğdum diye isyan ediyorum. Sulalemi toplasalar bir tane adam etmez. Bir tane duzgun insan goremiyorum bu insanlar benden ne istiyor? Bıktım bu yaşa gelip hala eziklenmekten..

Kendimi o şekilde ezdirmemek icin bağırıp cağırıp kavga etmem lazım ama onuda yapamıyorum.. işsiz olduğum icin saygı gormuyorum bekar olduğum icin gormuyorum ama işimde olsa evlensemde yine bunlardan saygı goreceğimi zannetmiyorum. Evlensem eş kişisi de bunlar gibi hakaret eder diye korkuyorum evlenmekte istemiyorum hatta yaşamakta istemiyorum artık bıktım..