5 senelik evliyim. 4 yaşında bir kızım var 2 aylık hamileyim memurum. Esim de memur. Aylık 13 bin gelirimiz var. Kiradaydik ev sahibimiz cıkın dedi. En uyguna kiralar 2.5, 3 bin TL. Bu kadar vermek yerine ev bakalım dedik. Oturulacak orta derecede binalar 500 bin TL den başlıyor. 300 bin kredi cekeceğiz. Ama bir kac konuda cok yoruldum.
Abim evlenirken dort dortluk duğunu yapıldı evi alındı 400bin TL ye arabası alındı. Ev saray gibi duzuldu. Asla gozum yok neden cunku babam başlarda ev almamak icin mırın kirin ediyordu. Ben kendisiyle tartıştım bile abim 4 bin maaşla yapamaz alamaz, kız isterken soz vermişsin tutman lazım diye... Ben onları boyle duşunurken suan benim icin kimse tek kelime bile etmiyor.
Bir kız kardeşim var onunla abime okadar şey yapıldı ki gozume gozukmezdi. Ben evlendim calismiyordum ozaman ele gune karşı bari 2 tane bilezik takın dedim duğun gunu benim uzerime yurudu babam. Şimdi duşunuyorum kendimi okadar dışlanmış hissediyorum ki. Annem bir kez bana cerenim demedi ama gelinine hergun bilgem nasılsın vs vsss konuşuyor. İcim cız ediyor.
Hamileyim dedim sevinmediler bile. Gelinimiz kendisine ev alınmadığı zaman bizimkilerin telefonunu acmiyordu. Sonra istedikleri oldu. O esnada biz bahce aldık hemen onlarda gizlice bahce aradılar. Babamdan yardım istemişler para icin.
Yani şunu diyorum herseyin eksiksiz yapılmış. Fazlasıyla. Eşimin gorevden alınma durumları var kendileri de biliyor. Bir kişi de bana demez mi destekcinim. Veya Ben abim icin nasıl konuşup tartışma noktasına geldiysem biri de benim icin neden konuşmuyor.
Bugun abimle konuştum kredi cok fazla odeyemezsiniz dedi. Ben de sırf laf aramak icin babam yardım eder muhtemelen dedim. Bana direkt şunu dedi bize yardım edecekti arabanın modelini yukseltecegiz diye. Oyle mi dedim.
Sonra babama actım ağzımı yumdum gozumu. Ya birkez sormadın bile ne yaptınız evi diye. Ev gosteriyorum daha iyisi yok mu diyor var 800 bin daha iyisi ben de biliyorum iyisini ama durumum bu.
Kırıldığım nokta şu. Ben evlat değil miyim? Bir gelininiz kadar da mı evladınız olmadım. Benim eşim birkez terbiyede kusur etmedi bir kez onu arayıp dertlestiniz mi? Ben ev bakarken kendileri geliniyle balkona sallanan salıncak bakıyorlar. Uzuluyorum evlat olarak duşunulduğumu hissedemedim hicbir zaman. Hep yalnız hep yalnız. Kendi kendime paralandim. Artık mesafe koymak istiyorum yureğim el vermiyor. Ailemin durumu okadar iyiyken defalarca yardım istememe rağmen. Artık sustum istemiyorum. Şimdi diyecekler hakkını bırakma. İclerinden evlatlarına yardım etmek istemeyen bir baba bir anneden neyin savaşını vereyim. Birileri yer yer doymaz. Gelip benimle dertlesirler arkamı donerim babamı somururler. Sen benimle neden dertlesiyorsun ozaman. Geri mi cekileyim Artık babam da olsa? Artık bu ortamda bulunmayı, yaşanılan durumları her defasında tekrara maruz bırakılmak, her defasında uzulmek. Kaldıramıyorum