canım acıyor. bir yanda hayalkırıklığı, bir yanda caresizlik, bir yanda da ofkem. gozyaşları gozlerime hucum ediyor ama ağlamak istemiyorum artık. gamsız olmak istiyorum, boşvermek istiyorum cabucak. ailesini ikna etmeye uğraşmadı, başta olumsuzluğu gorup mucadele bile etmedi. benimle bir gelecek goremediğini soyleyip cekildi aradan..


şoyle anlatayım size; ben iyi bir universitede iyi bir bolum okuyan biriyim. amacım oncelikle okulumu bitirmek, işe girip duzenimi kurmak ve sevdiğim adamla evlenmekti. fakat karşımdaki lise mezunuydu ve şuan askerliğini yapıyor. 1 sene boyunca cok istedi beni. uğraştı, kendini sevdirmeye calıştı. hayata bakış acımız zıt olmasına rağmen arkadaşlığını, yanımda oluşunu, verdiği guveni seviyordum. zamanla bende onu sevdim. ilk zamanlar sevgim onunki kadar kuvvetli değildi ama ilişkimizin surduğu sure zarfında ben de cok sevdim. gecmişimde kimseye yapmadığım şeyleri yaptım, fedakarlıklar yaptım. cok sevdik. cok şey yaşadık birlikte. yine de hic vazgecmedik. birbirimize daha sıkı tutunduk, bağlarımız giderek guclendi. benimle evlenmek istediğini soyledi. ama bir yanda ailelerimiz bir yanda biz.. acemi birliğini yaparken babası bir arayıp emekli olacağını, bir kac aya istanbuldan taşınacaklarını ve memleketleri samsuna yerleşeceklerini, onu da gotureceklerini, ona orada bir hayat sunacaklarını ve istedikleri kızla evlendireceklerini anlatmıştı. o da karşı cıkmış telefonda benim sevdiğim biri var ben onunla evlenicem demiş bağırmış cağırmış ama babası dinlememiş bile. sonrasında beni aradı, baktım caresiz uzgun ağlıyor. seni bırakamam dedi. o akşam ona destek oldum, umudumuzu kaybetmeyelim dur bi bakalım daha askerliğin bitmedi dedim. o akşam bu konuyu gecici olarak kapatmıştık. sonra usta birliği şemdinliye cıktı. o askerdeyken sevgimiz daha da arttı. herşeyini bana anlatırdı. gectiğimiz mayıs ayında 2 kere uzucu bir olay yaşadı orada. 2 kere icinde bulunduğu cobra aracı mayının uzerinden gecti ve patladı. psikolojisi bozuldu biraz, kendine gelemedi bir muddet. daha sonra psikiyatristi, hastaneydi derken hava değişim izni verildi. tabi bana soylemedi oyle bi ihtimal var sadece dedi. bir gun beni arayıp sana bi hediye gelecek spor cıkışı salondan ayrılma bekle işte arkadaşım getirecek dedi. ben de bekledim bir araba yanaştı sonra. arabadan inen bizzzat kendisiydi. eve bile gitmeden havaalanından cıkar cıkmaz yanıma gelmişti. bu kadar detaylı anlatmamın sebebi onun sevgisini biraz olsun size anlatma isteğimden.. Ve tabi bir de yazasım geliyor boyle, lutfen mazur gorun.

3 haftadır buradaydı. Birlikte iftarlar yaptık, goruştuk, her şey yine cok guzeldi. Yine gozunden sakınan, değerimi daha cok anlamış, ozleminden sevgisi daha da artmış biri vardı karşımda. 3 gun once klima carptığı icin rahatsızlandı yatıyordu ama sonraki benimle konuşmaktan kactığını hissettim. O gun icimde oyle bir sıkıntı vardı ki kendimi dışarı alışverişe attım. Mesaj atıyorum donmuyor, arıyorum acmıyor dedim herhalde uyuyor. İftara yakın dondu bana. Cok kotuyum ama bu sefer bir tek hastalıktan değil babam konuyu tekrar actı bayramdan sonra taşınacaklarmış dedi. Baba tamam ne yaparsan yap samsuna taşınalım vs. ama bari sevdiğim kıza fırsat ver demiş. Beni anlatmış, bizden bahsetmiş, karşısında durmuş babasının. Babası tekrar karşı cıkmış bağırmış bir kendine bak bi ona ben universite okuyan calışan gelin istemiyorum benim gelinim okumamış gozu acılmamış misafiri seven bir kız olacak. sen etin ne budun ne o sana fazla gelir istanbulda bi bok yapamazsın ben sana samsuna dukkan acıcam zaten buradaki evin kirası senin, gul gibi yaşayacaksın samsunda yakınımızda olacaksın yaşlanınca bize kim bakacak zaten haber saldım akrabalara askerde olduğunu soyledim ona gore kız araştırıyolar demiş. Yıkılmış bizimki.. olmaz demiş karşı cıkmış ama babasının kendi hakkında soyledikleri ona cok dokunmuş. kendimden utandım dedi bana. okucam dediysem de bu yaştan sonra senin neyine okumak daha liseyi zor bitirdin dediler adam bana guvenmiyor adam yerine koymuyor seni cok seviyorum ama cabalayacak gucum kalmadı adamın zihniyeti belli inadını ben biliyorum ben senin ailenin karşısına nasıl cıkıcam, gelmez biliyorum dedi. O gun telefonda konuştuk ama ses tonu ve konuşmaları butun umidini umudunu kaybetmiş gibiydi. Ben de anladım daha fazla konuşmanın gereksiz olduğunu. Kapattım telefonu.


Biraz sakinleştikten sonra son bir mesaj attım son kez goreyim bir daha goremem bu şekilde ayrılmayalım diye. Hemen geldi, bi muddet sustuk sonra konuştuk. Duygularımızla değil mantığımızla bakarsak olamayacağını sen de goreceksin ben seni bu ailenin icine sokmak istemiyorum seni mutsuz ederler olmaz ben zaten kendimden herşeyden umudu kestim kafama sıkıp kurtulsam diye duşunuyorum benim hayatım bitmiş tek dayanağım sendin seni de alıyorlar benden yapamayız ona karşı gelemem gelsem neyimle gelicem ona da saygısızlık etmek istemiyorum fikrinin değişeceğine bilsem inan bir dakika duşunmez devam ederdim ama yok ben bundan sonra ot gibi bir hayat yaşıcam biliyorum evlendirecekler bir tane kızla ama aklımdan da kalbimden de sen hic cıkmayacaksın dedi. İkimizde ağlamaya başladık kalktık. Arabasının yanına geldiğimizde son kez binicem oyle mi bu arabaya dedim yine ağladık cok ağladık sarıldık son kez alnımdan optu ama bir turlu kopamadık. saat epey gec olmasına rağmen o arabaya binip basıp gidemedik. tekrar tekrar sarıldık, ayrılmasak mı bile dedik ama boşaydı. ilk kez opuştuğumuz yerde son kez opuştuk ağlaya ağlaya. daha sonra beni eve bıraktı. halimi goren annem ısrarla sordu herşeyi anlattım. annem bilmiyordu bizi. her zaman once okulunu bitir zaten olur sevgilin, evlilik derdi. ama o gun annem benimle oyle guzel konuştu ki beni cesaretlendirdi, bırakma cocuğu daha askerliği bitmemiş kafayı yer orda dedi. dur bakalım ailesinin fikri ilerde değişebilir pes etmeyin dedi. o oyle dedikce daha cok ağladım ama biraz duşundukten sonra ona mesaj attım. sabahın 4uydu. ben annemle konuşmalarımı anlatırken cama cıksana dedi baktım aşağıda oturmuş kaldırıma bana bakıyor. o şekilde 6 ya kadar durdu konuştuk ve sabah tekrar buluştuk. Tekrar birlikteydik işte. Bin yıldır gormemişiz gibi bi hasretle sarıldık, gulduk, konuştuk. İkimizde hic uyumamıştık. 11e doğru beni eve bıraktı. Herkes işine giderken biz daha yeni yatmaya gidiyorduk. İcimdeki umut filizleri yeniden yeşermişti sanki. Onun gozunde de gormuştum bir anlığına. O akşam iftara misafirlerimiz vardı. Onunla konuştuk guzelce gece sahile gidiyoruz biz arkadaşlarla demiş. Ben de cok yorulmuştum cevap verip yattım. Bugun bakıyorum attığım mesajlar mavi tık olmuyor. Herhalde dedim gec geldi uyuyor. Saat 4 oldu yok 5 oldu yok. 1 saat once gunaydınn yazdı sadece. ne aşkım ne hayatım bir şey yok. Ne oldu dedim. benim icimden gelmiyor boyle dedi. Sana karşı heyecanım kalmadı sanki boyle bakıyorum yok yanındayken farklı ama seni bıraktıktan sonra eski inancım kalmıyor yine karamsarlıklara kapılıyorum dedi. Bu şekilde nereye kadar dedi. Ben de korkaksın mucadele etmekten kacıyorsun dedim. Ben de biliyordum boyle olacağını ama inandım sana guvendim bize guvendim sevginin onunde hicbir şey duramaz kimi imkansızlıklar imkanlıya donuşuyor aileler kabulleniyor dediysem de baktım o coktan bitirmiş. Yolun acık olsun inşallah mutlu olursun ve pişman olmazsın dedim. Pişman olucam hala pişmanım ama yapacak bir şey yok ben bu riske giremiyorum benim enerjimi aldılar kendime olan guvenimi kaybettim bundan sonra da mutlu olamam bari sen mutlu ol boyle bir ailenin icine seni sokamam, zaten ben herşeyimi sana harcadım sevgimi, umudumu, herşeyimi.. bundan sonra biri olsun diye cabalamam bulucaklar bana birini evlenicem. şimdi devam etsek nereye kadar okulunun bitmesine kadar surse ve yine ayrılsak hic dayanamayız. bu şekilde ben sanki seni oyalıyomuşum gibi hissediyorum dedi ve ben bu yazdıklarını sadece bildirim panelinde okudum.

Geri donse bile istemiyorum artık ama o kadar canım acıyor ki. Hic uğruna ayrıldık, benim annem bile destek olmuşken o ilerisini gormeden pes etti. Sozde adam gibi adam.. Onu da suclamak istemiyorum sonucta ailesi diyorum ama bilmiyorum ya. Bir hışımla butun herşeyini sildim. Şimdi elimde kıyafetleri, aldığı şeyler, yazdığı mektuplar, onun icin tuttuğum defter, cıkarttığımız fotoğraflarımız, yolladığı asker kepi ve hediyeleri kaldı. Bir umut gorsem atmayacağım ama yok işte. Ne yapayım kızlar? Ben ilk kez birinden ayrılmıyorum ama ilk kez boyle bir durumun icinde ayrılıyoruz. Seve seve ayrılıyoruz resmen..

Edit: Olay daha cok taze. O yuzden ne yapacağımı bilmiyorum. Tavsiyeleriniz neler? Onu hatırlatan her şeyi atmak istiyorum. Numaramı değiştirmek istiyorum ama bu nasıl olacak, yani şuanki numaramla kayıt olduğum, işlem yaptığım her şey yanacak mı?