Cok uzun zamandır sessizce hatta uye bile olmadan takip ettiğim siteye sonunda yazıyorum. Evliliğimin 6.yılını Eylul ayında doldurdum ve ilk gunden beri cocuk icin deli divane olan bir cekirdek aileyiz biz. Ne yaptık ne ettiysek, kime gittiysek olmadı. Abartmıyorum inanın tam 8 tane doktora gittik, yapılmayan test kalmadı bana da eşime de, sorun yok daha yaşınız genc olur dediler, gezin tozun eğlenin dediler. Olmadı. Kimisi ben yaparım dedi atak yaptı, ertesi ay kistlerle actım gozumu. Hele bir tanesi aşılama yaparım ben dedi beceremedi kesti bicti iltihapla uğraştım aylarca. Kaybedilen zaman, harcanan paralar, tukenen umut... Ben size neyi anlatayım nerden başlayayım bilmem ki... Hani diyorum hamile kalsam da duşuk olsa ona sevineceğim. Oluyor bak en azından diye, ya da biri dese bana şu sorununuz var olmaz ona gore cozum arayacağım, evlat edineceğim gerekirse. Ama yok, yok... Sorun yok cozum yok! İnsan bu kadar aciz olur mu! Oluyor işte. 30.01.2015 tarihinde bir doktorda actım gozumu CEMAL POSACI. Allah'ın izniyle halledeceğim ben dedi. Bende umut sıfır tabi. O gun cıktık muayenehaneden, eşim ben buna guvendim, inandım dedi. Uzmek istemedim, ama tabiri caizse he he dedim. O gun başladı her şey. İğneler ilaclar derken tek bir şey sormadık doktorumuza, başta eşim guvendi inandı bu yuzden vardır bir bildiği dedik. Duymadığım bilmediğim manevralar yaptı ilaclar, iğneler konusunda. Ve zorlu sayabileceğim yaklaşık 1 bucuk aylık bir surecten sonra anlaşmalı calıştığı İRENBE hastanesinde yaptı aşılamamı. Ama ne aşılama. 3 dakika surdu sadece. Ama bunun 3 saniyesi aşılama, gerisi dua ile gecti


Okuyan olursa yazımı, yardım isteyen olursa herhangi bir konuda ben hep burada olacağım. İnşallah benim yaşadıklarımı yaşamadan alırsınız evladınızı kucağınıza ama olur da benim gibi acı icinde bekleyen var ise evladını, lutfen yitirmeyin umudunuzu, o bir gun size gelecek inanın...