2018 yılına kadar İstanbul'da calıştım yaşadım ve tum arkadaşlarım orada.2018 yılında ailemin bulunduğu şehre geri dondum.Tum arkadaşlarım coktan bu şehirden ayrıldığı icin eskiye dair kimse yok zaten.
Yapısal olarak kolay arkadaş edinen biri değilim.Zamanla samimi olurum birden samimi olamam.
Covid-19 surecleri benim şehir değişikliğim derken yaşadığım şehirde iş arkadaşlarım harici hic arkadaşım yok.
Bunun dışında iyi niyetimin somurulduğunu hissettiğim zaman ilişkimi kesen biriyim.Dunyada kac milyon insan var sonucta beni uzen biriyle zaman kaybetmeme kafasındayım.
Eşiminse durumu cok farklı.Cocukluk arkadasları ile aynı şehirde yaşıyor.
Dert şurda başlıyor ki eşim benim bu arkadaşsız olma durumumu fevriligime bağlıyor.
Sinirlerim oynadı yok yere