Merhabalar son 2 ayım cok kotu gecti ruhsal olarak cok acı cekiyorum stresli zamanlarda anneme aşırı kotu davrandım ablama da aynı duşuncesizce cumleler soyledim vicdanım cok sızlıyor her gece ağlıyorum neredeyse annem kucukken bana duşkundu her istediğimi de yapmaya calıştı sağ olsun ona nankorluk etmiş gibi hissediyorum artık sevgisini de hissedemiyorum.yapı olarak ice kapanık bi insanım duygularımı duşuncelerimi tarif edemem ama sinirliyken cok kırıcı oluyorum . Gundelik hayatta bile konuşamıyorum artık yine canını yakarım kırarım kullandığım kelimelerle diye kendimi sucluyorum o da ister istemez yanlış anlıyor onunla konuşmak istemiyorum gibi onu cok seviyorum sevgimi gosteremiyorum halbuki onun sevgisiyle buyudum nasıl davranmalıyım ne olur yardım edin kaybetmek istemiyorum 24 yaşındayım onumuzdeki aylarda da mesleğim icşn atanma durumum var onu bu gunlerde uzduğum icin pişman olacağım gec olmadan tekrar eski gunlerimize donmek istiyorum