Dunden beri nefesim daralıyor ağlama krizlerine giriyorum. Nefret ediyorum kendime sinirleniyorum en cok. Neden boyle bir hayatı kendime reva goruyorum diye.
Kv ve kp 1 aydır bizde. Ev tutulacak cocuklara bakacaklar diye geldiler. Ki oncesinde cat kapi şehir dışından gelip 4 ay kalan insanlar. Neyse. Dun hep birlikte disari cıkmışlar ama koca kişisi dedi ki kucuk oğlum gorumceyle evde kaldi. Gun boyu bu şekilde konuştuk. Akşam eve gelince 5 yasindaki kızım dedi ki babam yanlış soyledi kardeşim de bizimleydi şunları bunları yaptik detaylı anlattı. Ben sinirlendim tabi. Simdi bu koca kişisinin ilk vukuati değil. Ailesiyle birlikte olunca hep boyle bi yalanlara başvuruyor. Ve sonra inkar ediyor.
Neyse ben sordum neden doğruyu soylemediniz diye. Kp kızıma cıkıştı ben de ona karşı cıktım. Sinirler iyice gerildi. Gidecez dediler. Ben de ucretsiz izin alayim o zaman ben bakayim dedim. Sacma sapan yerlere gitti konu. Ben ustten bakiyomusum insanlarla muhatap olmuyomusum vs vs.
Bu arada kızım yalancı konumuna duşuruldu. Ben yalan soylemiyorum dedi. Biz gidecez dediler ona ağladı bu sefer. Tehdit etmeyin dedim ben de. Sonuc tartıştık. Ev tutulacaksa tutulsun dedim eşime boyle olmuyor aynı evde. Tutacaklar dedi. Ama onları yalancı konumuna soktun dedi.
Simdi bunların ustune bugun kızımın dogumgunu. Pasta soylemiştik. Annemler de birazdan eve gececekler her seyden habersiz.
Ben nasıl davranmaliyim. Evde neler olacak hic bilmiyorum. Dunden beri sinirden kendimi yedim bitirdim. Bana bir yardımcı olun hanımlar kafayı yemek uzereyim