Kızlar merhaba..

3 yıllık evli 24 yaşında bir bayanım. Dun (eski)eşimle konuşup boşanma kararı aldık. Daha doğrusu kararını bana bildirdi. 3 ay once ayrılık kararı alıp 20 gunluk babamın evinde kalmışlığım var. Karar benimdi, sonra konuştuk birbirimizi sevdiğimize ve sorunları aşabileceğimize inandık. tekrar barıştık. Sorunumuz sade ve sadece onun ailesi ! tek erkek 5 abla ve 1 anne olan yaşamına beni alması cok zorladı sanırım onları. Oyle ki daha 3 aylık evliyken buyuk gorumcemin sen bizi ayıramayacaksın demesinden anlamalıydım! Sorun şu ki dun karşıma gecip 3 ay oldu sen hala ablamlarla konuşmuyorsun ben ayrılmak istiyorum dedi. Onlar benim icin onemli dedi. Aslında ben de tam anlamıyla bu 3 ayda bunu hissetsem de soylemeye cesaret edememiştim. Beni hala cok cok sevdiğini de ekledi(!) Doğrusu ben de onu cok seviyorum ama sevgi anlayışımızın aynı olduğunu hic zannetmiyorum. Cok sabırlı davrandı Allah var, ne demek 3 ay dimi

Sorunum şu ki gerek dun boşanmayla ilgili soyledikleri, gerek sebep gosterdiği sacmalıklar beni fazlasıyla soğuttu. Daha aileme durumu anlatmadım bile, iyice duşundum tum gece ve boyle bir adamla olmadığına cok şukrettim. Şuan kendimi hiic olmadığım kadar iyi hissediyorum, sanki uzerimden bir yuk kalkmış gibi, buyuk bir savaşı kazanmış gibi.

Bu ruh halimin devamı icin tavsiyeleriniz var mı? Beni nelerin beklediğini bilmiyorum. Gercekten boyle bir adamın yokluğu bana ne kaybettirebilir bilmek istiyorum...