Selam arkadaşlar, neredeyse hayatımda ilk kez konu acacak kadar bunalımda hissediyorum kendimi. Biraz fazla uzun, ama tavsiyelerinize ve desteğinize en azından anlamanıza ihtiyacım var.
18 yaşında sacma bir inat uğruna evlendim, yargılayacaksınız elbette ama o an şartlarım ve ruh halim buna uygundu, yanıldım.

Eşim doğulu, ben Ege'liydim
Ailem hicbir zaman evlenmemizi istemedi, zaten bizimki de uzun sureli tanışılan, normal insanların evliliklerinden değildi
3 ayda tanıdık ve bir anlık sinirle topladım eşyalarımı ona gittim, lanet olsun ki o aralar bu kadar rahat bir hayatım vardı işte, cesaret edip gidebildim.
Şuan 23 yaşındayım
ilk evlerine gittiğimde beklediğimden cok farklı bir hayat stili beni karşıladı, cok kalabalık bir aile yapısı ve cok karışık duzenleri vardı.
Kız kardeşleri, annesi ve babası ozellikle eşimi teyzesinin kızıyla evlendirmek istediklerini, benim surpriz olduğumu cok onume surduler.
eşim o zjamanlar 23 yaşındaydı
evlendiğimizde henuz yeni işe girmişti, bir sure onlarla kalacak, daha sonra kendi duzenimizi kuracaktık.
Eşim evliliğimizin ilk zamanlarından beri eve geldiğinde yatar, benim isteklerimle ve sorunlarımla ilgilenmezdi. Mahrem birkac konuda ailesinin beni incitmesine dahi cok kayıtsız kaldı, sanırım onlara mecbur olduğundan
Bu arada ben altı ay sonra iş buldum ve İzmir'e taşındım
Elbettte hemen arkamdan eşim geldi, ev falan baktım, benim ailemle hafiften barışmaya başlamıştık. Annemler hem evimin olmasını hem de duğun yapılmasını istiyorlardı.
Kirada yaşamamalıydım, duğun yapmalıydım, 2. el eşyalarım olmamalıydı, elbette eşim ve ben bunların hepsine yetişemedik
Bir gun annem gene duğun diye tuttururken eşim ben onun duğununu bizim memlekette yaptım dedi sinirlerine hakim olamayarak ve bizimkilerin arasına bir ucurum boylece girdi
Aileleri bir araya ggetirdik, babam cocuklar hem calışıyorlar hem de evliler hem de her ikisi universiteye devam ediyor, bunları biraz siz biraz biz destekleyeceğiz artık dedi

Bir ay annemin evde bizimle kalmasını evi cekip cevirmesini, bir ay da kv'nin bu işleri yapmasını onerdii
KP kesinlikle bunu kabul edemeyeceğini, bunun olması icin yeniden evlenmesi gerektiğini dile getirdi
akşam emri vaki olarak bizde kaldılar ve KP anneme "hatun kalk da kahve yap bi icelim" deyince annemin tepesi attı haliyle tabi
O gunden sonra ne ailesiyle ne de eşimle goruşmek istemediler.
Biz evimizi kurduk, eşyalarımızı borc harc aldık
Yatak odamıza ayrı hayrandım, yemek takımıma ayrı, tum her şey icimden gectiği şekilde alınmıştı
ve bunu sadece kocam ve ben yapmıştık
tabi evimizin konumu ve bazı eşyalarımızın odaya gore biraz buyuk kacması da gencliğimize verilebilirdi
farkında olmadan, iyice araştırmadan ulaşımı kotu bir yerden ev aldık ve dolayısıyla bu yorucuydu ama her ikimiz de bundan şikayetci değildik

Eşimde en başından beri bazı doğu erkeği tavırları vardı ama ben aileyle beraber olmalarından kaynaklı sanıyordum
yemek temizlik hicbir şeyi yapamıyordu, ben evde yoksam dolabı acıp bir tabak yemek bile ısıtmazdı kendine
ben hem calışıyor hem de 2. oğretim okuyordum
Birlikte zaman gecirmiyorduk, o bilgisayarında ben bilgisayarımda takılıyorduk ve son zamanlarda evli olduğumuzu odemeler geldiğinde hatırlar olmuştuk
Gecelerimiz bile gorev bilincindeydi hatta duşa gidip uyumak benim icin gayet yorucu bir rutin olmuştu. Oysa taşındığımızda eş hayatımızın mukemmel olacağına inanmıştım
Cok yakın bir arkadaşım vardı, uzun zamanlar onunla iletişim kurardım, yazları bende 2 ay falan kalırdı, uzak bir şehirde oturuyordu
Eşimin de pek cok arkadaşı gelirdi, evimizi bekar evi gibi kullanıyorlardı zaten, sevgilisini kapan bize gelirdi

Evlendiğimden beri parmağıma yuzuk takmamıştım, o da takmamıştı, almamıştık cunku nedense

Sitedeki soranların bir kısmı bizi ev arkadaşı, bir kısmı kardeş, bir diğer kısmı da sevgili sanıyorlardı.
Ailem bana surekli eşimi kotuluyordu, onun ailesi de beni kısırlıkla sucluyorlardı, bebeğimiz olmuyordu
19 yaşımda tek başıma doktora gittim, dktor aile planlaması icin geldim sanarken ben kısırmıyım dedim adama.
adam da belirli testler yaptı ve cok gencsin, bu korkuya erken değil mi dedi
eşim ya da yakınlarımdan kimse yanımda değildi
kilometrelerce oteden beni eleştiriyorlar, bir turlu memnun olmuyorlardı
annem de farklı değildi, annem de onu eleştiriyordu
Bir ara kavga ettik ve evden ayrıldım bir kız arkadaşıma gittim
ucuncu gunde barıştım ve eve geri dondum
Tabi annemin bundan anında haberi olmadı, birkac gun sonra annemden eşimin evimizde bir kadın ağırladığına dair telefon aldım
O an o evde ben olmasaydım, birkac gundur beraber olmasaydık onu neyle suclardım

Eşim mukemmel biri değil ama o kadar da aşağılanması gereken bir erkek asla olamaz.

Daha sonra hic istemediğim bir kız arkadaşını evimize getirdi, onunla banyoda baş başa cilt bakımı kremleri falan baktılar
sabah sekizde kıza kahve yapıp ayağına getirdi
gece yatarken terliklerini falan kıza kendi getirdi ki bu adam benim icin dolaptan bir su almaya uşenirdi
evde başka misafirlerimiz de vardı, sabah eşim kadın arkadaşıyla kahvaltıya gitti ben misafirlerin diğer kısmını ağırladım
herkes ne kadar sancılı bir surec yaşadığımı anlıyordu
onlara yemek yaptık, akşama kadar kahvaltıdan gelmediler
18.30 sularında uyudum ve eşimin yatak odasında rahatsız olmuş bir yuz ifadesiyle 20.30da uyandım
bana bakarak ıııııııy diyordu
bir anda sinirlerim boşaldı, kriz gecirdim tabak bardak ne varsa fırlattım, bir suru misafirin onunde
dolaptaki su şişelerini faan, elime ne gectiyse

o kadına ve eşime hakaretler ediyordum sonra o kadın eşyalarını topladı ve gitti
eşim arkasından aşağı indi,
ben bir sinirle kendime valiz hazırlıyordum ki yukarı geldi ve "memnun musun, kız gitti sabaha karşı beşe ucuşta yer ayırttı senin yuzunden orada sabahlayacak" dedi

Ben de gidiyorum dedim
o sırada nereye gideceğimi bilmiyordum ve ay sonuydu
kapıda ayakkabılarımı giyerken gecende evi terk edip yanında kaldım dediğim kız arkadaşım aradı
ağlıyordum, bana gel dedi, ona gittim
boşanacaktık, bu kez kesindi
ama allem etti kallem etti pişman olduğuna beni inandırdı

gene barıştık, bu defa işyerinin yakınlarında yaşlı bir adam benle ilgileniyordu.
Başta amca, baba, ne biliyim dayı sevgisine benzettim ama adamın niyeti taciz etmesiyle anlaşıldı
tacize kadar adam bizi gezdiriyor, yedirip iciriyor, her derdimize koşuyordu
tacizi fark ettiğimde eşime anlattım, onun telefonu bozuktu ve bana dedi ki
sayende bir telefonum olabilir
azıcık tatlı davran, telefon aldıralım bana, azıcık cilve yap ne istersen yapsın dedi
o adamı tersledim ama artık evliliğe saygım da sevgim de bitmişti

Aileme donemiyordum cunku dul olma duygusunun sancısından korkuyordum

ister istemez ilgiyi dışarıda aramaya başladım, eşim zaten beni başkalarıyla yakınlaştırmaya, benden kazanc sağlamaya caışmamış mıydı?
Artık ev arkadaşı gibi bir şeydik, sadece giderler konusunda beraberdik, o da ben de boşanmaktan ve memlekete donup toplum baskısı cekmekten korkuyorduk.

Bir gun tatile anneme gittim, Eşim en yakın arkadaşımı "şu bende 2 ay 3 ay falan kalabilen kızı" aramış ve arkadaşım da o başka erkeklerden hoşlanıyor da boşanamıyor ekonomik durumdan, tayin isteyecek de insanlar ne der diye korkuyor demiş

daha sonra kız beni aradı ve tam ben eve donmek iin bavul toplarken anlattı
sozde eşim onu tehdit etmiş ve o anlatmış benim duygularımı
tehdit kelimesini duyunca gerildim, malum doğulu, mafya falan tarzı davranırsa diye korkarak avukat tuttum ve işyerimden tayin istedimm
Başta avukata zorluk cıkarıyordu, sonra ne dediyse kabul etti
bana mail yoluyla ulaştı, benle konuştu
izmire 2 gunluğune donmemi, son defa beraber olup birbirimize veda gecesi vermemizi istedi
onu affetmekten ya da orada sorun yaşamaktan korktum ve bunu reddettim
bana bazı teknolojik zorlandığım konularda yardımcı olmaya calıştı
carşamba gunu davamız var, bizden biz olmayacağına inanıyorum ama nedense sanki canımdan can cıkarıyorlar, etimden et alıyorlar. Nefesim acıyo, hzursuzum anlamadığım bir ruh hali icindeyim
sizce ne yapmalıyım? biliyorum doğru bir kadın olamadım, iyi bir adam olamadı, iyi eşler olamadık ama bu acı ne, nasıl gecer?