4 aylık evliyim. 2,5 yıl once ruya gibi başladı herşey. Aşık olduk sevdik. Ailemle tanıştı evliliğe doğru gidiyordu birlikteliğimiz. Derken sorunlar başladı. Eşimin ofkesi surekli azarlamaları durduk yere kusmeleri. O boyle davrandıkca ben surekli peşinde koştum duzeltmeye calıştım.ailem surekli ağladığıma şahit oluyordu. Birgun annesinin ayağı kırıldı ve ben cok hasta olduğu icin o gun hastaneye gidemedim. Hakaretler etti gitmediğim icin. Ve bitirdik. Cok ağırıma gitmişti ama cokta seviyordum. Bu sure icinde kendime hayat kurmaya calıştım arabamı aldım ama hep onu ozluyordum. Yapamadım.Bir ay kadar ayrı kaldıktan sonra bir vesile ile yeniden başladık. Ozurler dilendi vs. Aileme barıştığımızı soylediğimde karşı cıktılar beni surekli ağlatan biriyle evlenmemi istemiyorlardı. Herkesi karşıma alarak evlenmek istediğimi soyledim. İstemeyerekte olsa kabul ettiler. Eşimin her kıskanclığına kusmelerine yarı yolda bırakıp gitmelerine ağlayarak ve sabırla bu gune kadar getirdim. Eşimin ailesinden destek almayarak kendi cabalarımızla ve ufakta olsa ailemin desteğiyle evlendik. Eşimi cok seviyor olmama karşın ailesi inanılmaz sorumsuz. Eşinden ayrılmış iki cocuklu iki tane gorumce. Mafyalarla oturup kalkan alkolik bir erkek kardeş. Kanser olmasına rağmen kendisiyle ilgilenilmeyen bir baba. Herkesin peşinde dolanmaya calışan bir anne. Nişanlıylende gordum yanlışlarını. gorumcelerimin evli bekar fark etmez ama zengin adamlarla takılmaları gece evden cıkmaları icin annesinin yardımları vs. Eşim bu boyutları bilmiyor. Aile duzeni hic yok. Evleri cok pis eşyaları oyle ama dışardan goren bunlar cok zengin hatta sosyete diye duşunuyor. Eşimi sevdiğim icin hicbirşey gozume gorunmedi. Cok uğraştım bu yuvayı kurmak icin. Dişimle tırnağımla yeri geldi ac kalarak herşeyin en guzelini almaya calıştım. Eşimde borcu olan arabasını satarak duğun ve eşyaları yapmaya calıştı. Duğunden once senin ailen ne yaptı yatak odası alarak işmi bitiyor acınacak haldesin diyerek tartışma cıkardı. Sadece ağlayabildim. Duğunume bir hafta kalmış diye sustum. Duğun oldu bitti bi şekilde hicbişey anlamadım. Balayı olmadı gelin carşısı hicbişey yapılmadı. Sormadım bile. Duğun Takıları ile borclarımızı kapatırız ben takılar benim demem huzurumuz olsun yeter dedim. Buna rağmen eşim bir aylık bile evli değilken benim borcalarım var sormuyorsun diye tartışma cıkardı ve bana şiddet uygulayarak Takıları aldı. Kimseye bişi soylemedim Ozur diledi ama icimden atamıyordum artık. Mutsuzlaşmaya başladım onlara karşı nefret dolmaya başladım. Ben hicbirşey istememişken ustelik surekli gece gunduz onların herşeylerine koştururken değer gormuyor olmam yaralıyordu artık. Mutsuzluğumu herkes farketti ve bir gece kayınvalidem kalp krizi gecirdi. Gece sabaha kadar yanındaydık ameliyat oldu doktorlar iyi dedi bu surede hepsine destek olmaya calıştım. Isim gereği bazı akşamlar calışmak zorundayım uykusuz akşama kadar calıştım hastanede ziyaret ettim eve cıktığı gun cok yorgun olduğum icin gitmek istemediğimi soyledim. Gorumcelerimden kızım sen canımızı sıkıyorsun kendine gel iş yerine geliriz yoksa sen gelinsin burda olacaksın evlendin değiştin kapılarda kaldın oyun oynadın rol yaptın gibi mesajlar geldi. Cevap vermedim. Eşim boşanıcam seni rezil edicem diye ailemi aradı. Ailem seviyesini bozmadan biz kızımızın herzaman arkasındayız ama anlaşamıyorsanız mahkeme orda şeklinde konuştu. Sonra yine ozurler seviyorum duzelecek vs barıştık. Gorumcelerim bu olayların ustune evime gelmek istedi kapımı actım gece yarısına kadar hazırlık yaptım samimi davranmadım ama saygıda kusur etmedim. Sonra kendilerince beni heryerden silmeleri ve eşimin bana barışın baskısı... ailesinin adına takılan bilezikleri bile eşim kendi parasıyla almış buna rağmen duğunde sonra gorumcemin eşimden takıları istemesi eşimin evin kirası faturaları mutfak masrafları ile ilgilenmemesi 300 tl verip geri kalanı sen halledersin deyip cekilmesi ev sahibiyle benim muhatap olmam cebimde param kalmadığını bildiği halde paran varmı yokmu ne yapıyorsun dememesi hep ailemden para alıyor olmam ev iş yemek temizlik dort dortluk olsun ama ben hicbişey yapmayım tavırları.. laf sokmaları annesinin erkeklerin icinde bu gelin doğum kontrol hapı iciyo cocuk istemiyo diğer gelinim artı sen eksisin gozumde demesi evliliğe alışamamam surekli benden bir ay once evlenen eltimle kıyaslanmam surekli eleştirlmem annesinin ben yokken bile benim evimde kalma isteği .... eşime mutsuz olduğumu bu şekilde evliliğimizin geleceğinden endişeli olduğumu soyledim. Evi terk etti boşanmak istiyorum deyip. O kadar umudum bitmişki tamam dedim. Meğer otur konuşalım gitme demeliymişim. Gitti. Ağlayarak babamın evine gittim. Ailem tabi cok sinirli. Bunlar nasıl insanlar biz anlamadık diyorlar. Iki gun sonra eşimi aradım konuşalım diye. Eşyalarını al cık bende ev bakıyorum eşyalarımı alacağım dedi. Tamam dedim. Boşanmaya kararlıydım avukatla konuştum sonra bir sabah eşim pişman olmuş yalvararak beni arıyor. Bitti dedim icimdeki herşeyi soyledim 2,5 yıl ne varsa. Babamı aradı babam rest cekti bizi rahatsız etme artık bu iş bitti diye. Gunlerdir ağlıyordu yalvarıyordu. Dun eve donmuş beni de cağırdı gelemem dedim. Bugun ses yok. Herşeyi duzeltcem cok haksızlık yaptım sana diye. Ailem donersen bizi unut diyor. Bir yanda canım evim umutlarım hayallerim bir yanda severek evlendiğim kocam bir yanda ailem. .. yorumlarınız icin şimdiden teşekkurler...