Oncelikle herkese merhabalar kadınlar kulubunde yeni uyeyim,forumu uzun yillardan beri takip ederdim,fakat buraya yazmak hic aklima gelmezdi.
Oncelikle hayatımın en mutsuz, yalnız donemindeyim. Iş icin buyuk bir sehire ne hayallerle geldim fakat sonsuz bir yalnizlığin icine dustum. Kendimi hic bu kadar degersiz hissettigim bir zaman olmamisti. Insanlar soguk, bencil, yaris icinde, herkeste ben sosyalim havalari,sanki ayagin kaysa duşsen tek basinasin hissi.Ben fıtrat olarak sıcakkanli guler yuzlu bir insanimdir.Ama burasi benim ruhuma kotu geldi.Iyice icime kapandim.Evden dısari cikmak istemiyorum.Kendi yalnızligimda evimde bir basina oturuyorum. Ee bide yasimda 32 ve bekarim. Kimsenin beni begenmedigini dusunuyorum ,cunku buraya geldigimden beri beni begenen kimse olmadi. Insanlar bana guzelsin diyorlar begendiklerini dile getiryorlar ama hic bir sekilde bana karsi bir adim atmiyorlar . Bundan onceki calistigim sehirlerde benimle gorusmek isteyen insanlar karsima cikardi ama simdi kimse yok. Anlamiyorum bu durumu soguk mu geliyorum, normalde gercekten guler yuzlu biriyimdir ama birini begenirsem hemen cekingen bi ruh haline burunuyorum. Şu hayatta, yapayalniz,kimsesiz ve hayati kacirmis hissediyorum dibe vuran birine tavsiyeniz ne olurdu?