Selam arkadaşlar. Beni burda bilen bilir. Anne olmak icin 4 senedir mucadele veren biriyim. Eşin azosperm (hic spermi yok). 2 senedir tedavideyiz ve her zaman esimin yanındayım. Destekcisiyim. Bu sure zarfında kayınvalidem maddi ve manevi olarak yanimizda hic durmadı. Bana bir kez bile kızım nasilsin ne hissediyorsun diye sormadı. Bunu sormamasıni gectim birde beni hic birsey yapmıyormuşum etkisiz bir elemanmışım gibi gormesinden de bıktım. Oglum kazanıyor oğlum tedavisini karsılıyor senlik ne var diyor. .. oglun kazaniyor olabilir ama bende istedigim hic birsey almıyorum masraf olmasin diye. Telefonumun ekranı kırık yinede idare ediyorum zorlanmasın eşim diye. Guzel kiyafetler goruyorum 25 yasımdayim ozeniyorum ama almıyorum yinede.. bide bana kalkmış sen ne yapiyorsunki diyor. 4 senedir girdigimiz her ortamda cocugumuz olmadığını yuzumuze vuran insanlar oluyor, bunun ezikligini yaşıyor olmamda yetmezmi. Dun biraz tartıstık bana diyorki oglum hasta sus. Dedim hastaysa ben cekiyorum cefasınıda sefasınıda kahrınıda sana ne oluyor dedim. Cekemiyorsan boşan cek git dedi. Oglum artik benimle kalacak dedi. Neden seninle kalıyor ben olmuşmuyum dedim. Insalah olursun dedi. Insallah cocugunuz olmaz dedi. Ogluna dondu dediki sana hakkımı helal etmiyorum bunu kadın diye koynunda yatirdigin icin. Sonra bana or**spu dedi. Insan gelinine oğlunun namusunu nasıl boyle birsey der.?? Aklım almıyor gercekten. İnanın 4 senesir cocugum olmuyor diye kahrolurken bir yandanda bu kadının cirkin laflarına maruz kaliyorum. Cok yoruldum. Kayinvalidemi sildim artık. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim bundan sonra..