Bu hayatta ki en buyuk fakirliktir aslında evlat sahibi olmamak...
Her şeyin tam olsa da, hep bir eksiktir insan, başka bir yanar canı. Başka bir acır ruhu...
Hic kimsecikler anlamaz, icinde ki kopan fırtınaları cıkan yangınları. Soylenen hicbir soz, hicbir teselli dindirmez icinde ki hasreti...
Hassassın ya ağlarsın işte, nedenli nedensiz akar gozyaşların. Bazen tomurcuklanan bir ciceğin coğalması bile umutlandırır seni...
Hep kulak tıkar, duymak, gormek, bilmek istemezsin etrafındakilerin evlat sevincini. Aslında onlar adına sevinirsin ama kendi adına uzulursun...
Her ay bir umudun vardır, belki kac tane negatif test attın cope bilinmez. Gormek istemezsin artık tek cizgiyi...
Zor bir surectir bu, yorucu bir surectir. Zamanla şeytanla nefsinle mucadeleye gider, isyana girmekten korkar olur insan, aslında iyi birisindir ama artık kimseye tahammulun kalmaz...
Yine de korkar, Allahtan hayırlısını isteriz. Eğer hakkımızda hayırlısı değilse rabbim hayırlıya cevir de nasip eyle deriz. İnsanız ya isteriz işte....
Evladı olanın zordur imtihanı ama olmayanın ki de başka bir zordur...
Bu mubarek gunlerde Allah, evlat hasretiyle gonlu yanıp tutuşan butun Ummeti Muhammed e, hayırlı sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin inşallah...
Cumlemize sabır, metanet, guc ve kuvvet versin inşallah...