Bu sefer kapıdan cıkarken cok kararlı cıktım. geri dondurulmeyi durdurulmayı beklemeden. Ağladım ama ağlayamadım. İcimde bir yer acıdı ama cok acımadı. Ben cok yorulmuşum. Yıllarca ben olamamaktan, alttan almaktan, taviz vermekten, surekli boşanmayı duşunup bir turlu becerememekten. Yaşama karşı yalnız durmayı unutmuşum. O beni alıp bırakmadan nasıl gideceğimi otobuse nasıl nereden bineceğimi unutmuşum. Ben ne severdim ne yer ne icerdim kimle gezer kimle mutlu olurdum unutmuşum. O benden bambaşka bir ben yaratmış ve bunu oyle usulce oyle sinsice yapmış ki benliğimi, cesaretimi, ozguvenimi kaybetmişim. O'na her şeyimle oyle yaslanmışım ki nasıl dik durulur unutmuşum. Bu sefer ben gercekten gitmişim. Sevgim yıpranmış, ben yıpranmışım, ruhum yorulmuş benim.

Geri donsem yine aynı girdaba girsem nefes alamam. İstemiyorum... en baştan kavgalar, en baştan yitirdiklerim... Bu yazıyla evlilik hayatıma veda ediyorum. Uzun zamandır iyi gitmeyeni bitiriyorum. Kangren olmuş kolu kesmek gibi. Artık eskisi gibi olamayacaksın. Kendi kolundan vazgececeksin etinden canından... Ama mecbursun başka turlusu olum. Sinsi acılı yavaş bir olum...

Bir daha eski ben olamayacağım o umutlar o heyecanlar bana ait olmayan başka bir gecmişte kaldı sanki. Yeni birini hayatıma alma duşuncesi bile korkunc. Birini baştan tanımak ne sever ne sevmez oğrenmek senden sakladıklarını keşfetmeye calışmak tenini tanımak hatta mesajlaşmak sınırlar koymak ozgurlukler cizmek... ahh duşuncesi bile korkunc. Ama yalnız kalmaktan sevememekten en cokta sevilememekten korkuyorum. Ne olursa olsun beni kollarına alıp bebeğiymiş gibi bıkmadan usanmadan en yalansız sevgisiyle sarıp sarmalamasını ozlemekten tum bunları başka bir tende bulamamaktan korkuyorum. Ben yalnızlıktan ve sevgisizlikten olumune korkuyorum.

Değişmeseni bekledim. hep bekledim. ve hep dedimki insanlar değişmez sadece değişmiş gibi yapar ama yinede bekledim. Dedimki sabır evlilikte mutluluğu getirir. Ama yoruldum be... acaba boşansam değişir miydi diye pişman olur muyum dedim. Zamanla iyiye gidermiydi dedim ama cok yoruldum. O değişene kadar ben kendimden vermekten yoruldum hemde değişmeyeceğini bile bile... İyiye giden en ufak kıpırtıya bakıp ahh dedim oluyor bak bugun dunden iyi. Ama yarını bekleyecek gucum kalmadı. Aşk yetmiyor. Yeter zannediyorsun ama yetmiyor.

Nasıl yaptınız? Boşnan kadınlar bunları nasıl aştınız. Bu yolda sapmadan tokezlemeden nasıl yurudunuz. Bana da ışık olun lutfen. Cok ihtiyacım var... Hemde cok...