Merhaba ,
Anlatmasam patlayacağım cok uzulduğum bir konu paylaşmak istiyorum.

Ben bundan birkac ay evvel iş konusuyla ilgili biriyle tanıştım. 40 yaşlarında bir adam. Bir grup arkadaş ( iş arkadaşları ) hep beraber bir yerlere gittik. Bu adam bize orada hayat hikayesini anlattı ( normalde cok paylaşan biri değil muhtemelen alkol etkisiyle dokuldu ) ve ben hikayesinden cok etkilendim. Dinlediğim gunden beri aklıma geldikce ağlıyorum. İcim parcalandı.

Kucuk yaşta anne babasız kalmış yetimhaneye verilmiş sonra bir suru koruyucu aile değiştirmiş ( hikayesi m.Monroe ye cok benziyor ) evlatlık alan aileler taciz etmiş evden atılmış, dayaklar işkenceler vs 18 yaşından sonra hep sokaklarda kalmış. Okula gittiğinde bile dışlanmış , birini sevmiş sevdiği kişinin ailesi dışlamış , dram filmi gibiydi anlattıkları. Tabi bu kadar yuzeysel değil detayları var da cok detaylara boğarak sıkmayayım sizi de

Kendime gelemiyorum keşke dunyadaki butun cocukların hayatına dokunabilseydim. Belki tup bebek annesi olma yolunda olduğum icin bu kadar etkilendim belki cocuklara karşı zaafım olduğu icin hep ağlamak istiyorum.