Merhaba herkese, bu hayattaki en buyuk sorunumdan bahsetmek istiyorum. Şoyle ki ben herkes tarafından cok naif ve sakin olarak gorulen biriyim. Ki oyleyim de. Hep gulumseyen, insanlara hep iyi davranan, cok hep teşekkur eden, kalp kırmaktan cekinen biriyim. Yani bir mağazaya gittiğimde bile hep cok ince davranırım herkese. Ama artık bu saflık olarak gorulmeye başladı. Herkes ama herkes cok kibarsın, naifsin, sakinsin vs diyo bana. Eziksin diyorlar resmen. Ve kucukluğumden beri tam olarak neden bilmiyorum ama cok ozguvensizimdir, sessizimdir. Maddi durumumuz cok cok iyi(bunu belirtiyorum yanlış anlamayın cunku insanların benden beklentisi de bu paran varsa ozguven de olmalı), guzel bir kadınım, cok başarılı bir eğitim hayatım oldu(şuan calışmıyorum ama) cok şukur bircok şeye sahibim ama benim cevremdeki herkes kucuk dağları ben yarattım havalarında ve ozguvenli davranırken benim boyle cekingen ve sakin olmam eziklik olarak goruluyor. Ha hicbir zaman hakkımı yedirmem, canım yandıysa ben de yakarım, kırıldıysam kırarım karşındakini ama ofkeli olduğum zamanlar haricinde(ofke kontrol sorunum da var) cok sakin cok cekingenim. Neden boyle? Aranızda boyle olan hisseden var mı? Sanki uzerimde bi olu toprağı var. Diğer kadınlara bakıyorum gozlemliyorum herkes guclu, sesi gur cıkan hakkını arayan insanlar. Eğlenmesini, kahkaha atmasını bilen. Ben cok sakinim off ve benim gibi kimse de tanımadım henuz. Psikolog veya psikiyatr ile cozen var mı bu durumu? Ya da eskiden ben de boyleydim ama duzeldim diyen. Yaş 30 bu arada duzelmez sanırım Ne yapmam gerek artık bu ozguvensizlikten sosyal hayata adapte olamıyorum insanlar ezik der diye. Yeni bir işe başlamaya dahi cekiniyorum