Merhaba arkadaşlar.Dun gece halam vefat etti.50 yaşında bile değildi.Hic bir hastalığı yoktu.Acılara dayanamadı.İki sene once iki tane genc yaşta kuzenimi ani ve acı bir şekilde kaybettik.Hemen akabinde hic bir şey yokken ani bir kalp krizi ile butun sulalenin direği olan amcamı. O da ellisinde yoktu.Sonra diğer halam vefat etti.Butun bu olanların uzerine halam depresyona girdi.İyileşemedi.Uzuntu,yas sureci derken bağırsakları İLE ilgili problem yaşadı.Cunku yaşananları hazmedemiyordu.Doktorlar bile anlam veremedi.Kanser vs. gibi bir şey olmamasına rağmen bağırsakları iflas etti.En sonunda diğer organları da iflas edince dun gece vefat haberini aldık.
Ne hissettiğimi bilemiyorum.İcimde bir yumru ,adeta yutkunamıyorım. Bu haberlerin hepsini gece vakti aldık.Hatta o kadar alıştık ki cenazeye hazırlık sureclerinde uzman olduk.Bunları soylemek bile acı veriyor.Sanki herkes sıraya dizildi.Olumun yaşlısı genci yok ama kaybettiklerimizin hepsi gencti.25,27,49,50,55..Hepsi zamansız..İnsanız nihayetinde.Allah ’ın neden bizi boyle sınadığına anlam veremiyorum.İnanclı bir insanım.
“Allahım cok yorulduk.Ne olur kızma bana ,ama artık kimse olmesin.”diye dua ettim.Oyle bir şey ki, sonradan vefat edenler bir oncekilerinin acısından olduler sanki.Olumu anlayamıyorum..Koyumuz bomboş kaldı.Koydeki evimiz sahipsiz kaldı.Bayramlarda toplandığımız koyumuz şimdi ıssız.Anılarımdaki herkes oldu..Ne kadar şendik.Ne kadar mutluyduk..Niye boyle olduk...
Ve olen halalarım hic evlenmediler.Aşık olmadılar..Sevmediler.Belki de cok sevdiler,kavuşamadılar..Kuzenlerim evlenecekti.Sevdikleri vardı.Sevdikleri yarım kaldı.Amcamın cocuğu yoktu.Bizi evlatları gibi benimserdi.
Peki babam.Nasıl dayanıyor bu acılara.Aklıma geldikce fena oluyorum...Canım cok yanıyor..