Benim evliliğim de bitti, bitiyor... Ruya gibi başlamıştı herşey, evlendiğimiz gun değişti, sonrasında kısa surse de hicbir şey anlamadığım bir evlilik oldu. Bir gun mutlu olmadım bu evlilikte. Ama Allah biliyor ya cok sevdim, o da beni sevdi, ya da ben oyle sandım. Şu an eşimden ayrıyım, ailemin yanındayım, boşanma davasını bekliyorum. Bazı anlarda o kadar ustume geliyor ki herşey, icimden hicbir şey yapmak gelmiyor. Hep ağlamak istiyorum, guzel gunleri duşunuyorum onun beni sevdiği zamanları duşunuyorum. Sonrasında kotu anılar doluyor zihnime ve uzuntu, ofke her turlu duyguyu aynı anda yaşıyorum. En ağır gelen ise bir zamanlar beni seven adamın artık beni sevmemesi. Nasıl olur diyorum, o buyuk sevgisi nasıl bitebilir? İcim acıyor. Eşim ise gununu gun ediyor belki, cok uğraştım evliliği duzeltmek icin olmadı, o hic cabalamadı, boşanmaya kararlı. Artık ben de oyleyim. Ama o hic mi uzulmuyor, biraz olsun mu ici acımıyor merak ediyorum. Belki erkekler duygularını gostermiyor bizim kadar, belki o da uzuluyordur, ne olursa olsun bir evlilik bitiyor ama duygularını mı yansıtmıyor acaba diye kendimi teselli ediyorum. Ama onun bu kadar duyarsız olması, sanki eşinden değil uc gunluk sevgilisinden ayrılmış kadar rahat gozukmesi icimi acıtıyor. Ben bu kadar kotuyken o nasıl bu kadar rahat olabiliyor? Kendini hic değer verilmemiş, sevilmeyen istenmeyen bir kadın gibi hissediyorum.

Sorum basit, bir erkek boşandıktan sonra neler hisseder? Boşanmak erkeklere aslında daha ağır gelir derler. Sizce bu ne kadar doğru? Bir erkek boşanmayı istese bile sonrasında o da uzulur mu, o kadar şey paylaştığı eşini ozler mi? Zamanla tekrar barışmak icin adım atar mı, kendi terketmiş bile olsa? Boşanmış erkeklerin psikolojisi ne durumdadır? Benimle gorduklerinizi, bildiklerinizi, duşuncelerinizi paylaşır mısınız?