Gecen hafta sonu eski eşim eve geldi.Sevgi doluydu.onu cok ozlemişim...Bende kaldı...onu seviyorum.evlenmeyi duşundum.ama şu an olduğum yer cok guzel bir ilce.onun olduğu yer imkanların olmadığı bir yer.normal şartlarda kafamda herşey otursa sevdiğim adam icin heryere giderim ama kafamda oturmayan okadar cok şey var ki...
-Cocuğa gelmeden bişiler al.bak gozluyor dedim.tamam dedi.ala ala bir karecikolata almış ve cocuğunu 2 aydır gormuyor.
-cocukla birlikte yatması icin yatağı hazırladım.cocuk onunla birlikte uyumak istiyordu.Ben salonda yatacağım.Cocuk yatağında yatsın.sen de yerinde yat dedi.
-babam uc aydır istanbulda.surekli babamı soruyor.orada ne yapıyor.muteahitemi verdi evi.bunu iki gunde belki 4 kez sordu.Ben mutfaktaydım.onlar salondaydı.cocuğa soruyor'deden ne yapıyor istanbulda'diye.bana diyorki 'muteahit babanı kandıracak...takmış babamın malına.kız kardeşimzihinsel engelli.bir ben varım.annem babam yaşlı.bu sohbetler canımı yaktı.

evliliğimde bana kredi cektirip benim uzerime ev alacaktı.ben eve paramı vermiyorum deyince hep huzursuzluk oldu.bu adamı seviyorum.ama ne biliyim...yalnızlık zor...gercek anlamda zor ve yalnız yapamıyorum.ama ote yandan yok muteahhit muhabbeti, cocuğa bişi almaması, onunla uyumak istememesi canımı sıkıyor.yani ne biliyim bir baba bir yerde bişi gorup evladına almaz mı, yedi yıl boyunca hic hediye almadı cocuğa.her istediğini aldı, oyuncakcıya gittiler ve birlikte aldılar.ama o evladına bircop almadı.parayı bana verdi.ihtiyac neyse al dedi, herşeyi aldım amabana yetmedi.