10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik icgudusu yok, boyle bir istek, arzu yok. Bunu hicbir zaman paylaşmaktan da cekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam icin hicbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya omrumu, tum sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, cocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, cocuklara tahammulumun cok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki cocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların cocuk duşunmuyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık cocuk istemediğimi soylediğimde ocu gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışcasına sacma bir şekilde ikna etmeye calışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum cikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi ongoruluyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen cocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Cocuksuz bir hayat ihtimali onun icin ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir duşunce olarak goruyor bunu ve oyle ki bazen tavırları da cok rahatsız edici oluyor. Peki cocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?