Herkese selam


O kadar bunaldım o kadar bunaldım ki kendimi attım yine buralara…
32 yaşında, hayatı boyunca aslında hep pozitif olan ve maddi manevi şukrettiğim bir hayata sahip olan biriyim/biriydim.

Babamı 11 sene once maalesef kalp krizi sonucu kaybettik, annem,abim ve ben sarıldık birbirimize ve hayatımızı devam ettirdik. Once abim, sonra ben evlendik. Allah ikimize de bal gibi evlat nasip etti annemde hayvanlarıyla,torunlarıyla ilginenen, gelini ve damadı tarafından cok sevilen ve sayılan bir kadın cok şukur.
Ama 3 sene once ceşitli hastalıkları cıktı, cok badireler atlattı derken bu sene Temmuz ayında cok buyuk bir beyin kanaması gecirdi ve butun hayatım tepetaklak oldu, hatta o zaman da koşa koşa gelip buraya şoyle bir konu acmıştım ; (bilmiyorum link ekleme işini becerebildim mi ?)

* Annem guzel annem * Son guncelleme 14.sayfada Buraya annemle ilgili o kadar konu actım ki … nerden başlasam ne anlatsam bilmiyorum. Kendimi yine buraya attım, belki de ‘bizim de bir tanıdığın başına geldi şimdi hayatını devam ediyor ’ ‘duzeldi ’ ‘en azından yuruyebiliyor ’ vb. Cumleleri duyup rahatlamak icin...
www.kadinlarkulubu.com




O zamandan beri cok değişen bişey olmadı maalesef, hala yuruyemiyor fakat hic konuşamıyordu şimdi konuşmaya başladı yavaş yavaş
ama bobrekleri kotuleştiği icin diyalize girmeye başladı, gecen hafta gece kalbi durdu ve calıştırdılar tekrar o yuzden terapi vs. yapılamıyor cunku yoğun bakımda yine …
sanki her bişey sil baştan başladı başa dondu.. ne diyeyim ben de bilmiyorum

Ben 32.haftamda ikizlere hamileyim.. ve bugun beni hastaneye yatırdılar cunku ikizlerden biri olan oğluma yeterli kan akışı sağlanmıyormuş kordondan.. gelişmesi yavaşladı, haftasına gore kucuk kalmış ve boyle giderse mecburen sezaryen ile alacaklar.. cunku icerde kilo alamıyorsa, dışarda mudahele edilmesi gerekmiş.
kızda herşey yolunda cok şukur ama mecburen o da dunyaya merhaba demiş olacak kardeşi icin
evde 2,5 yaşında kızım var, babası ilgileniyor cok şukur.. abim ve eşi var ama mesele birinin ilgilenmesi değil ki, belirsiz bir sure annenin ilgilenememesi buna da şukur diyorum ama gercekten cok yoruldum

Son bir kac aydır yaşadıklarım o kadar yıprattı ki beni anlatamam. Kelimelerle tarif edemiyorum icimdeki korkuyu, uzuntuyu, mutsuzluğu..
Acaba istemeden bilmeden birine bir şey mi yaptım da Allah benim boyle cezamı veriyor diyorum. Boyle şeyler soylenmez ama yardıma, paylaşmaya,sadakaya cok inanan biriyim gercekten sık sık yapıyoruz ne yapabilirim başka bilemiyorum .. İsyana duşmekten korkuyorum ya sanki bir cıkmaza ittiler geldikce geliyor herşey.
Annemi kaybetme korkusu yaşarken, evlatlarımın korkusu sardı beni
Ciğerleri gelişsin diye iğne yaptılar, sanırım 1-2 hafta icinde alacaklar bebekleri, kuveze girerler direkt. Ya bir şey olursa onlara ?
Anneme en ihtiyacım olduğu zamanlarda annem orda canıyla cebelleşiyor, kafası bir geliyor bir gidiyor. Her gun gittim yanına hemen hemen en kotu 2 gunde bir.. şimdi orda tek başına yatıyor, kim bilir bir daha ne zaman goreceğim? Ya ben goremeden bir şey olursa… ben burda ne olacak bilmeden yatıyorum, evde evladım ilk kez bensiz uyuyor. Goruntulu aradım, anneciğim gel diye ağlıyor
Ben burda odada tek başıma ağlıyorum. Cok zor durumdayım ya .
Allah gercekten sonumuzu hayır etsin, inşallah sonunda hepimiz sağ Salim bir araya geliriz tekrar. Allahtan tek isteğim sağlık. Gercekten hic başka bir şey istemiyorum.
Buraya yazdım neden yazdım bilmiyorum, icimden geldi gunluk gibi doktum icimi.. okuyanlara teşekkur ederim, okumak istemeyenleri de anlarım cunku ben de negatif enerji seven biri değilim fakat icimde fırtınalar kopuyor, guclu gorunmeye calışmakta YO-RUL-DUM belki rahatlarım yazarsam diye duşundum.

Boyle acıların kadını modunda olmaktan da nefret ediyorum ama nasıl tekrar ayağa kalkacağım, nasıl kaldıracağım hepsini birden, yeniden guzel gunler gelecek mi hic bilmiyorum…

Eminim benden cok daha zor durumda olan, dertleri olan bir suru insan vardır onlar da kusura bakmasın ne diyim ama herkes kendi yaşadığını biliyor

Hepinizden pozitif enerjiye, duaya ihtiyacım var
umarım derdi olan herkes /hepimiz en yakın surede feraha kavuşuruz