Merhaba herkese
İcim o kadar kırık dokuk ki nasıl nereden başlasam bilmiyorum bile
Eşim cocukluk arkadaşım evlenmeden once de 7 sene sevgiliydik
Evlendik 6 senedir beraberiz
Yani neredeyse birlikte buyuduk denebilir
Sevgiliyken her şey o kadar guzeldi ki tartıştığımız olmazdı neredeyse
Nişanlandık ve buyu bozuldu
7 yıl boyunca nasıl tanımamışım dediğim bir cok şeye tanıklık ettim
Evlendik ilk gunden tartışmaya başladık
Eşim cok dar bakışlı kendi cizgilerinin dışına cıkan şeylere tahammul edemeyen bir adam oldu hep
Mesela aynı şehirde yaşamayan amcası ziyaret icin memlekete gelince ve gidince mutlaka ziyarete gitmemiz gerekiyordu
Bir tartışma yaşadığımız zaman gecen seferde boyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi gecmişi hep gundemde tuttu cozsek bile
İlk yıllar kabus gibiydi benim icin sonra iş nedeniyle başka şehire taşındık sorunlar devam etti ama soruna sebep olacak ihtimaller azaldığı icin tartışmalar azaldı.
Bi yerden sonra sorunlarımızı artık uzlaşarak cozelim diye karara vardık ikimizin de gonlu olacağı cozumler uretmeye başladık ve her şey duzeldi
Bu sure icinde memlekete tayin olma imkanı cıktı kolay elde edilecek bir şans değildi ve orada yaşadığımız tum huzursuzluklar tekrar yaşanacak diye ben gitmek istemediğimi illa gitmek istiyorsa bensiz gitmesi gerekeceğini soyledim cunku gidince yaşayacağımız sonun bu olacağı belliydi.Cunku her ne kadar bazı şeyler duzelse de memlekete ziyarete gidince alevlenen mevzular oluyordu.

Oncesinde de yani memleketteysen ben cok cocuk istedim ama o hep kactı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep gecmişte yaşadığımız tartışmalardan icinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar sacma gelse de sabrettim

Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca cocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa sure sonra da surpriz bir şekilde hamileliğimi oğrendim fakat duşuk oldu uzun surmedi sevincimiz.

Hayat devam ediyor diyip onumuze baktık tup bebek deneriz dedik,ilişkimizde guzel devam ediyordu ikimiz de caba gosteriyorduk.

Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun cabasını da gordukce katlandım hatta zevk almaya başladım cunku biz oluyorduk bu cabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını gormek mutlu ediyordu
Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit gecirdik tatilde ardından bi sure de kardeşiyle vakit gecirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Bana yaklaşmıyor benden uzak duruyor
Kabusum geri donmuş gibiydi yaşadığım şeye bir anlam veremiyordum
Yavaş yavaş konuşmaya başladık ve bana dini inancını artık kaybetmeye başladığını soyledi
Hatta tum hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun icinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gosterdiği cabadan yorulduğunu artık caba gosteremeyeceğini soyledi

Brlki toparlar diye bekliyorum ama herşey aynı
Aynı evdeyken bile uzak soğuk
Sanki eşim olmuş gibi hissediyorum bu kadar mutluyken ne oldu diyorum
Cabalamak zorlamış onu olmadığı biri gibi hissediyormuş

oyle caresizim ki
Hem kırgınım hem yanında olmalıyım
Hem gitmeliyim hem kalmalıyım
Cıldırmak uzereyim kaybettiğim mutluluğuma mı yanayım kendi psikolojimi mi toparlayım bilemiyorum
Dini inancı olan bir insanım ve bana artık başına buyruk yaşamak istediğini soyluyor
Kardeşiyle yaşadığı bekar bir hafta ve donunce tup bebek başlama niyetimiz tetiklemiş anlaşılan
Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi acık halde duşunmeye başladığını donuşeceği yeni kişinin beni uzevileceğini soyluyor
Bu hal sanki yeterince hırpalamıyor gibi
Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir cırpıda atamam diyor
Kendi haline bırakayım diyorum icime sığmıyor duşunduklerim
Caresiz durumdayım