Sevgili arkadaşlar hepinize merhabalar...
Kısaca şuan ki durumumu ozetlemem gerekirse eşim bir iş değişikliği surecinde ve ayrı şehirlerdeyiz bir surede ayrı kalacağız. Aile şirketinde calışıyordu babası ve uvey kardeşleriyle. Bebek yapma surecindeydik ancak birgun babasıyla tartışıp işi bırakma kararı aldı,aldırdılar aslında. 15 gun sure iş arama sureci oldu ve buldu cok şukur.
Kendi mesleğiyle alakalı bir işte calışacak farklı bir ilde. Rabbim resmen bize yapılan haksızlıkları gordu ve karşımıza guzel bir iş imkanı cıkardı cok şukur. Ancak ben kendime gunleri rezil ediyorum surekli aklımda o işi bırakma sureci,iş bulamazsak ne yapacağız duşuncesi,birikimimiz olmasaydı ne yapardık korkusu ve aynı şeyleri yeniden yaşama tedirginliği. Ya yeniden işten ayrılırsa? Ya yaşadığımız şehri değiştireceğiz olmazsa işi bırakırsa korkusu? Ya kovulursa? Ya işte haksızlık yapılırsa? Bir suru negatif duşunceler bazen nefes alamıyorum o derece mutsuz ediyorum kendimi. Garantici bir insanım nasıl mutlu olacağım hic bilmiyorum.