Merhaba ablalarım, yaşıtlarım. Gecen sene de burada boyle bir konu acıldığını gordum ama durumum biraz daha farklı olduğu icin sizlerden ve tecrubelerinizden yararlanmak istedim.
4 yıldır arkadaşım olarak tanıyıp sevdiğim cocukla 1 aylık ilişkimiz var. Kucuk yaşta annesini kaybetmiş, başına gelen iyi kotu her şeyde kendini başkalarından soyutlayıp icinde yaşamış hepsini. En başlardan beri mukemmel giden bir ilişki icerisindeydik ama son gunlerde ailesel olarak bircok sıkıntı icinde. Aile icinde ciddi bir olay olmuş ve bana “bunu sana bile anlatamıyorum, brn bile gercekliğini kabul edemiyorum”dedi. 2 gun bana soğuk davranmasının uzerine ona durumu anlattım ve beni boyle uzduğunu soyledim. Ozur diledi, bir daha olmaz dedi. Aradan 3 saat sonra bitirelim mi mesajı attı, arayıp konuştum. Şu an yaşadığı sorunlar yuzunden yanlış duşunduğunu soyledim, başkalarının actığı ve bizimle ilgisi olmayan sorunlar yuzunden ilişkimi bitirmeyeceğimi soyledim. Cevresinde hicbir iyi giden ilişki ve evlilik bulunmamakta. Cevresin yuzunden kendini bunların cok kotu bir şey olduğuna, ileride evlensek bile boşanacağımıza inandırmış durumda. Bu yuzden evliliğe bir adım geride duracağını, sevginin her şeye yetmediğini soyluyor hep. Bense ona, bizim o insanlar olmadığımızı, hatta bu kotu ilişki ve evliliklerden ders alıp bunları kendi ilişkimizde yaşamamamız gerektiğini anlattım. Yaşlarımız 24 oldu, tabi ki de hayatımda olan insanla ileride guzel bir aile kurmak isteyerek bir ilişki yaşıyorum. Sizce ona duşuncelerinin yanlış olduğunu ifade ederek ileride bu duşuncelerinden uzaklaştırabilir miyim yoksa her şey tamamen bir vakit kaybı mıdır?