Kızlar oyle bı bosluktayim ki zamanında o kadar acı cektim eziyet gordum hala unutamıyorum.eskidenven ufak şeyde ağlardım şimdi icim dolu ağlamak istiyorum zorluyorum kendimi agliyamiyorum. Bunu cok ciddi soyluyorum gozumden yaş gelmiyo taziyede bile aglayamiyorum donup kalıyorum.. ağlayınca rahatlarim ben cunku biliyorum . Ağlamayı ozlicem aklıma gelmezdi.Aglamadikca acılarım canıma yapışıyor.Ve bencilce olacak belki ama hickimsenin acısına tam olarak uzulemiyorim eskiden empati kururdum cok uzulurdum ama şu an uzulemiyorim Benim gibi olanlar?