Arkadaşlar merhaba eşimin iyi bir mesleği var ancak benim doğum yaptığım sene annemi kaybettik ve eşimin işi icin doğuda bir yere gitmek zorunda kaldık benimde yerleşik duzen bir ofisim olduğu icin psikolojim cok bozuktu eşim işinden istifa etmek zorunda kaldı o zaman cocuğumuz 5 aylıktı sonra burada ben kendi ofisimi actım işlerimi buyuttum ve eşimde bana kendi alanimda yardim etmeye başladı.Mesela muhasebe, kira, arac kullanma ehliyetim yok ise goturup getirme birde cocukla ilgilendi o donem şimdi 2 senedir biz bu duzendeyiz sadece benim kazancimla geciniyoruz sabahtan akşama kadar calışıyorum eşim sabahtan ise geliyor ofiste ufak tefek şeylere de yardım eder bana yardım etme gayretinde ama asla kendi işiyle ilgili bir şey yapma gayreti yok benim işlerim iyi cok şukur geciniyoruz cocugada eşimin kardeşi bakıyor ancak sabahtan akşama kadar didiniyorum surekli yeni iş bağlama insanları memnun etme derken baya zorlanıyorum yoğun calışıyorum eşimde boyle mutlu olduğunu soyluyor birde 24 saat dipdibeyiz artık cok sıkıldım eşim sosyal bir insanda değil surekli evde resmen ondan ayrı 1 dakikam yok bana akıl verin şimdi ben ona gir bi ise calış nasıl diyim ya alınırsa şu anda işin yuku bende kendi rahat acaba zora gelmek mi istemiyor 31 yaşında bende guzel guzel kurslara git ben desteklerim iyi bir iş bul gerekirse deneyim kazandıktan sonra kendi işini kurarsın 40 tan sonra deneyimsiz biri icin iş bulmak cok zor olur kimse ise almak istemez diyorum aklına yattı gibi ama bir cabası yok bu surecte onu kırmadan bu durumu nasıl yonetmeliyim 24 saat birlikte olma durumu cok bunalttı beni