Beni bilenler bilir 1 yıl oldu bosanali. O adam da nişanlı kuzeniyle şu an . O beni coktan unuttu hayatina bakiyo bense hala gecmişte kalmışim. Kendime cok kızıyorum bu konuda kendi hayatıma bakmalıyım diyorum ama mukemmel bı hayatım yok . Baba evindeyim soylenen bı annem kalabalık bı nufus var. Hic anlaşamıyoruz. Bazen pisman oluyorum o adamı bıraktığıma cunku burada da cok iyi bı hayatim yok. Evden ayril diyeceksiniz ayrilabilecek gibi değilim annem asla bırakmam diyo. Hasta zaten cok uzmek istemiyorum. Yani kendimi o kadar caresiz hissediyorum ki sevilmedim hic sevilmek istiyor muyum evet ama tekrar kirilmaktan birine guvenmek ten korkuyorum. Beynim surekli konusuyo susmuyo ilac kullanamıyorum mesleğim gereği. Kısacası kendimden nefret ediyorum. Hayatıma giren kimsede yok ha olsa ne değişecek onu da bilmiyorum.kisacasi en dipteyim. Kimse yok konuşacak herkes beni yargiliyo. Annem surekli bunaltiyo psikolojiden anlayan biri değil zaten .gececek mi biri bana umut versin