Merhaba hatunlar
Aslında başlık tam olarak icinde bulunduğum durumu acıklıyor lakin ben yine de detay yazayım. Eser miktarda cinsel detay icerir konu. Sonra vay efendim ahlakımız bozuldu, libidomuz kan ağladı diye hoykurmeyin bana.

Bir haftadır eşimle ortak cocuğumuzla alakalı mevzular dışında tek kelam konuşmuyoruz. Genel olarak da cok muhabbet etmiyoruz zira eşim beni yıllardır mobil cihazıyla aldatıyor. Aldatmaya konu olan canlı kanlı bir kadın olsa inanın daha işime gelirdi. Boşanmak icin cok haklı bir gerekcem olur ve bir dakika bile duşunmezdim.

O kadar cok detay var ki okumayı zulum gorenler icin nasıl ozetlerim diye duşunuyorum bir yandan. Eser miktarda değineceğim cinsellik konusuna geceyim. Beş yıllık evliyim ve son iki bucuk yıldır artarak devam eden bir cinsel problem yaşıyoruz. Once karşılıklı isteksizlik, sonra tek taraflı isteksizlik, sonra eşimden kaynaklanan sorunlar neticesinde bir doktora gitmesi gerektiğine karar verdik. "psikolojik bu duzelir" diyerek surekli erteledi. En son ben "ya doktora gidersin ya da boşanma dilekcesine kuş oldu beybi" yazarım deyince gitmeye karar verdi. Tam uc doktor değiştirdi. Hayatının tamamında erteleyen rahat bir insan olduğu icin bu noktada "erkeklik gururu" zırvalığını duşunmenize engel olmak isterim. O her durumda, her işi erteler. Rahattır kendisi ve her daim onu iteklemem gerekir. En son ciddi bir para odediği doktora tahlil sonuclarını almak icin haftalarca gitmediğinde cileden cıktım. Ancak icime doğru cileden cıktım. Bu kısma bir ara verip diğer konulardan devam edeyim.

Yine ittirmeli kaldırac olma yolunda azimle ilerleyen eşim bize ekstra bir kazanc getirecek olan bir işi tam iki bucuk ay boyunca erteledi. Oradan gelecek parayı onemsiyorum cunku oğlumun Psikolog masraflarına harcayacağım. Bu noktada ben cileden cıkıp bana yalan soylediğini, ortada bir iş ya da kazanc olmadığını, aksi halde bir insanın en azından baba olarak bu işi ertelemesini aklımın almadığını soyledim. Dırdır yapmakla itham edildim yine ve yeniden.

Gelelim dun geceye. Ben kendi halimde oğlumla ilgilendiğim bir haftanın sonunda dun laf attı konuşmak icin. Asla sinirli bir cıkışım olmadı ki zaten uzun suredir sinirleri alınmış curuk et gibi dolaşıyorum evde. Benim olağanca sakin halime sinirlenip "ayrılmak istiyorsan ayrıl alla alla" gibi sacma bir cıkışta bulundu. "o da olur elbet de maddi olarak hazır değilim cicim. Malum bakmakla yukumlu olduğum senin pek ilgilenmediğin bir oğlumuz var" dedim. O konuşma da oyle kaldı.

Bugun sevgili eşim "sevişince gecer" duşuncesi ile bir adım attı. Klasik erkek beyinsizliği. Ben de yatağa uzanıp "al buyur" dedim. "haşlanmış pırasa gibi yatıp bir de cinsel sorunlarımız var diyorsun" dedi. Oyle baktım yuzune uzun uzun. Sonra da "ortada haşlanmış pırasaya benzetilebilecek bir organ var esasında haklısın" dedim. Bi tadı kactı tabi. Fazla detay verdim farkındayım ama detay yazasım var. Anlaşılsın ki anlatmak icin cabam olmasın. Sonra bir ciddileşip "merak etme kuzum duzelir aramız uzme kendini" dedi. Ve ekledi "sende bu memintolar varken ayrılmayız biz". Espri yaptı dangalak. Sevişince duzelmeyeceğini anlayınca, Johnny sins olamadık bari cakma cem yılmaz olayım da evlilik buradan kurtarılır diye duşundu demek. Neyse işte yataktan kalktık.

Bir muddet sonra kendi kendime yemin edip konuşmayacağım dediğim halde şu cumleleri soyledim ona.

-bak bu sevişince gececek bir durum değil. Sen de biliyorsun oyle olmayacağını. Ben artık senin annen, oğretmenin, duşunmen gereken sorumlulukları hatırlatan alarmın olmayacağım. Ben omrunun kalan yarısında yanıma eş istiyorum bir kambur değil. Benim bir oğlum var zaten bakmakla yukumlu olduğum. Cok da zor bir cocuk malum. Gerci sen metresimin ekranına bakmaktan cocuğu da unuttun ya. Her neyse ben sadece onu yetiştirmekle yukumluyum. Ben bana destek bir eş olmayacaksa, zaten tek başıma ustlendiğim sorumluluklarla sen yokken de başa cıkabilirim. Bak ben hasarlıyım zaten. Cocukluktan, aileden. Ben artık daha fazla yuk istemiyorum sırtımda. Ben başımı yaslayacak bir omuz isterken o omuz ağırdı diye masaj kremi ile ovmak istemiyorum. Anladın değil mi beni?

Anladım, haklısın dedi ama biliyorum unutacak yarın. İki gundur durmadan ağlıyorum. O kadar uzun zaman ağlamadım ki kriz gibi bitmek bilmiyor. O da şişen gozlerimden anlayıp merhamet ediyor belli ki. Merhamet duygusunun bittiğini sanıyordum ama kalmış biraz demek.

Cok uzattım kusura bakmayın ama daha da yazabilirim sayfalarca. Velhasılı kelam evli gibi değiliz. Bir paylaşım yok, sohbet yok, sıcaklık yok. Belki biraz sevgi var. Bugune kadar emindim boşanma kararımdan. Ancak oyle bir tavrı var ki "hadi hadi barışalım ay kustun mu sen" şeklinde. Acaba ben şizofren falan mı oldum diye duşunuyorum. Yok yani, adam ciddiye alamıyor mevcut durumu. Ya da şaka yapmaya calışıp beni normalleştitmeye calışıyor bilmiyorum.

Ne evli gibiyiz ne de boşanıyoruz. Boyle sacma sapan bir ilişki. Birkac gun de boyle bir şey yokmuş gibi davranır eski soğuk gunlere geri doneriz. O kadar kafam karışık ki bu evlilikle ilgili, olduğu gibi yazdım. Anlaşılır oldu mu bilmiyorum. İlk kez evliliğimle ilgili hic hoşnut olmasam da cinsel detaylara da girdim. Artık taştıysam demek ki.

Cevap veren parmaklarınız zeval gormesin efenim.