Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gun sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yuzden gozumde cok buyutmemiştim ama cocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,icinden cikamadigim bir hale geldi. Oncelikle şunu soyleyeyim buraya eşimi kotuleyip,kendimi haklı cıkarmak icin yazıp cizmiyorum. Gercekten artık icinden cıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif duşuncelerinize ihtiyacım var. Şoyle soylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada calışıyor artı ben hamileyken bı dukkan actı boş zamanlarinda da orda calışıyor. Dukkanı acmasını onceden istiyordum ama hamileyken istemedim cunku zaten yoğun calışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle gecirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini soyledi ve actı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla gecti. Bu surecte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım coğunlukla. Dogumum da zor gecti ve kolik (gaz sancıları olan,surekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dunyaya getirdim. Bu surecte bile eşim hala cok yoğun calışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Cok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hicbir destekleri olmadı. Gunlerce uyumadigim zamanlarım oldu,cok caresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz calışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun calışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor cocuğu her gece acile goturuyoruz. Baktık boyle olmayacak pılımı pırtımı topladm cocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor cocuğu gorup gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,cocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaclar hicbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar sureceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yuzunden ettiğim kavgalardan oturu evi anneme yakın yere taşımayı haftada uc gun is yerinde sabahlamayi bu surecte annen yanında kalsın dedi diğer gunler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gunduz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Ozet olarak şoyle soylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit gecir diye kızdığım ve baskı yaptığım icin,senin yuzunden geldik,birakmiyosun calışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankorluk yapıp onlara laf soyluyor ve bu cok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf soyluyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu cok yalan konuşur ve verdiği sozu tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım boyle yapma sana olan guven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine guvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ucret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaclara mi ? Ekonomik ozgurluğum yok. Ama boyle de dayanamiyorum. Hic huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?