Mayıs ayında aldık 8 senedir hasretle bekelediğimiz meleğimizin haberini..4.tup denememizde dondurulmuş embriyoydu bana bu sevinci yaşatan hemde eşimin doğum gununde oğrenmiştik bizimle olduğunu,o gunden itibaren koruma hissiyle kendimi herşeye kapatıp ağır cekim bi hayat surmeye başladım ,doktorum 15 gun olan rutin kontrollere haftada bir gitmeme bile ses etmiyodu ,once kese ardından minicik kalbinin atışı ,sonra buyumeye başlayışı derken butun hayatımız gunden gune değişmeye başlamıştı ,12.haftada kontrole gittiğimizde oğrendik kalbinin durduğunu ,,o andan itibaren 1.5 ay gecmesine rağmen hayat banada durdu herşeyin anlamı değişti hala kabullenemedim miniğimin benden gittiğine ,hala hafta hesabıyla beynimde buyutuyorum yavrumu ..tek dileğim en tez vakitte butun isteyen bekleyen herkesle beraber anne olabilmek inşallah bi gun bende meleğimi kucağıma alabilirim(