eşimle 5 sene sevgili 2 sene nişanlılık doneminden sonra evlendik.
evlendikten 3 ay sonra askere gitti. ben o ara hamile kalmıştım. askerden geldikten 5 gun sonra doğum yaptım.
cocuğumuz doğduktan 20 gun sonra gorevden alınacağı belli oldu. (devlet memuruydu malum durumlarla alakası yok cok başka konudan dolayı)
cocuk 7 aylıkken gorevden alındı.
neyse biz kurumuna dava actık. aynı durumda olup 1 seneden kısa surede gorevine donen arkadaşları oldu. bizde en fazla 1 sene bekleriz eşim de doner diye duşunduk. o arada da cocuğa bakar zaman gecer dedik. ama dava 3 sene surdu ve sonuc olumsuz. bir ust mahkemeye gittik şimdi 1 ay kadar oldu.
eşim bu sure zarfında calışmıyordu ha bugun ha yarın sonuclanacak diye diye bekledik.
neyse dava olumsuz sonuclanınca ailelerimizin olduğu şehirde iş buldu 1 ay oldu. ozel sektor asgari ucret.
ben ve cocuğum benim yaşadığım şehirdeyiz. annem geldi cocuğa bakmaya.(ben calışıyorum)
eşimin olduğu yere tayin istedim ve tayinim cıktı. 1-2 ay icinde gideceğim.
ama ben kendimi bir turlu toparlayamıyorum.
cok şukur calışıyor işsiz değil diye kendimi telkin ediyorum ama aklımda davayı kazansaydık duzenim bozulmayacaktı, cocuğumu kreşe başlatacaktım annem ya da kayınvalidemde değil kendini geliştireceği bir yerde olacaktı diye duşunuyorum.
taşındıktan sonra bir sure sağ olsun ikisi bakacak cocuğa. maddi olarak kendimizi toparlamamız lazım.
istediğim semtte oturamayacağım kiralar ateş pahası.
martta tam 4 sene olacak bu durumlar olalı. ve ben o kadar bunaldım ki. resmen bir buhrandayım. kendimi kurtarıp cıkamıyorum bu bataklıktan.
hayattan zevk almıyorum. icten dolu dolu gulemiyorum. aklımın bir koşesinde hep dava var. işe donen 3 kişi dondu ama diğer 4 kişinin gunahı ne diye kendimi yiyip bitiriyorum. donemese tamam dunyanın sonu değil ama benim hayat standardım duştu. gencliğim bu sıkıntıyla geldi gecti. cocuğumun doğumundan buyumesinden hicbir şey anlamadım. ben iyi değilim ya konuşmaya teselli duymaya cok ihtiyacım var gozumde yaş kalmadı bu dertten.
asgari ucrete cok fazla zam gelse cıkarırlar mı acaba işten diye bile duşundum bugun. halbuki bu adam kendi işine gule oynaya giderdi cok mutluydu. maaşı da iyiydi evimizi arabamızı almıştık şimdiye. hep geriye duştuk.
ben nasıl cıkacağım bu ruh halinden ne olur bir şey soyleyin.