Herkese merhaba.. Evet ne yazık ki duşuk yaptım ve be surecin başını yazmak istiyorum oncelikle.. Gebelik planlı olduğundan beklediğim bir surprizdi ancak henuz net değildi adet gunumun tamamen gecmesini bekliyordum. Bi gun evde temizlik yaptım bilincsiz hareket ettim kanama gordum derken cok panik oldum cunku anladım adet kanaması olmadığını hemen eşimi aradım acile gittik durumu anlattım onlarda kan tahlili yaptılar ve sonuc 4 haftalık gebeliğe eş değer cıktı yani pozitif. Ben cok mutlu oldum şaşkınlıkta vardı cunku ilk dememizdi o ay. Eşim maddi manevi hazır değildi ama kayda değer bir sınırda değil yani evimiz var işimiz var cok şukur sadece eşim daha bi alt yapı hazırlığı olsun istiyordu bebek icin. Neyse umursamadım ben mutluydum. Muayene oldum kese gozukmedi 2 gun sonraya randevu aldık ve ayrıldık hastaneden. Eve geldik ve yattım hep doktorun onerisiyle. Ertesi gun de aynı şekilde yattım kendimi yormadım. Eşim işten geldi ve annesine cıktı, ust katta oturuyorlar kv.ler neyse indi yuzu asık ve kusmaya başladı nicin yukarı cıkmıyorsun 10 dk cıksan ne olur bişi mi yaptılar sana, biz senin ailene oyle mi davranıyorduk falan.. uzadı.. Cıkamama nedenine gelince evet cıkmadım kv sokakta karşılaştık ve selam verdim konuşmaya calıştım ağzı kapalı yuzunu benden cevirerek isteksizce sorduklarıma sadece cevap verdi. Evine cıktığımda da aynı muamele.. E ben oz annem bana surat yaptığında odama kapanan biriyim kaldı ki kv o şekilde tavrını mı cekeyim kendimi bi bakıma işkenceye sokayım. Bu arada kv beni 5 sene kararlı bi şekilde istemedi 5 senenin sonunda nışan yaptık ve 2 sene sonunda da evlendik yani total 7 sene. Şimdi 1 senelik evliyiz. Kusura bakmayın cok uzattım. Ozetle eşim hamile olduğumu biliyordu biraz daha hassas davranamaz mıydı tartışma gecesi sabaha kadar ağladım o gun doktora gitim ve duşuk başlamıştı Elbette taktiri ilahi ama ben beynimden atamıyorum eşimi sucluyorum