İyi geceler uyku tutmadı derdimi paylaşmak istedim. 7 yıllık ilişkimi bitireli 2 ay oldu. Duzenli bir 7 yıl olmasa da ayrılıklarla gecse de birbirimizden kopamadık. Buraya daha once de konu acmıştım daha sonrasında yeniden bir araya geldik bu sefer işler ciddiye gitti ve ailesiyle tanıştım. Her zaman acaba ailesiyle tanışsam ciddi bir adım atsak olur mu bu sefer derken kendimi o anda buldum. Mart ayında tanıştık ağustosta ayrıldık. Ayrılık olmadan bir hafta once annesi ve bir komşularıyla birlikte annemle tanışmaya geldiler. Ben kpssye hazırlandığımdan dolayı evliliği en azından bir yıl icinde duşunmesem ısrarlarına dayanamayıp tanışmayı kabul ettik. Onlar icin hazırlıklar yaptık her şeye ozen gosterdik ama onlardan aynı ozeni goremedik. Bizim mesele son 15 20 dk konuşuldu. o sure icerisinde havadan sudan meseleler konuşuldu. Komşularının acelesinden dolayı 1.5 saat anca oturdular. 1 yıl meselesi annesinin kafasını karıştırdı hissettik ama 1 yıl normal şartlarda normal bir sure. Hazırlık nişan soz anca 1 yıl oluyor zaten. Ben kendisine de beklemezsen sen bilirsin demiştim oncesinde de her ne kadar beklemesini istesem de. Ertesi gun onun yuzunden sacma bir sebepten dolayı kavga ettik birkac gun aramızda soğukluk oldu daha sonrasında konuştuk hallettik. Fakat birkac gun sonra acayip bir şekilde uzaklaştı benden gun icinde aramaları mesaj yoğunluğu azaldı. Buluşma teklifi ettiğimde hep bir bahaneler... Tepki gosterdiğimde abarttığımı soyluyordu. Ailemle sıkıntılarım var senlik bir sey yok demeye başladığı an sorunun bizzat kendim olduğunu anladım. Ayrılık sinyalleri gunyuzune cıkmıştı benden ayrılığı bekliyordu. Ben de bana duşen gorevi yaptım ve ayrıldım. Anlayışlı değilsin dedi daha ne kadar anlayışlı olabilirim moralim bozuk deyip gezen ben değilim dedim sen bilirsin cevabını alınca uzatmamam gerektiğini anladım. O gunden beri tam anlamıyla duzelemedim. Yanlış bir kişi olduğunu etrafımdaki herkes soyluyor ben de biliyorum ama onunla gectiğimiz sokaklardan gecince en basiti onu hatırlatan bir muzik dinleyince modum inanılmaz bir bicimde duşuyor. Ya onu başkasıyla gorursem diye odum kopuyor. Yanlış bir karardan donduğumun farkındayım ama icimdeki sıkıntı gecmiyor. Birkac kere annem ağladığımı gorup onu da uzduğum icin gizli gizli ağlıyorum bu psikolojiden kurtulmam icin ne yapabilirim?