Merhabalar hanımlar, gunlerdir hatta haftalardır mutsuzum. Değersizlik, kızgınlık her duyguyu yaşıyorum. Dun annemle konuşurken daha da uzuldum olanlara.
Bundan 1 ay once erkek arkadaşım bize tanışmaya geldi. Annem ve babamla tanıştı, yemekler yenildi, muhabbet edildi. Her şey yolundaydı bizimkiler sevdi. Bu arada 4,5 saat uzaklıkta yaşıyor başka bir şehirde yani. Neyse gitti memleketine babam bir sure sonra anneme sormuş ne zaman istemeye gelecekler diye. İstemeden once de annesi ve babası gelsin tanışalım dediler. Bu normal elbette ama anne ve babası ayrı yaşıyor ve bir araya gelmiyorlar bile. Zaten babası cocuklarının ne istemesine ne duğunune gidiyor yani tuhaf bir ailesi var. Ben bunları az biraz anlatınca annem pek istemedi sevmedim ailesini dedi.
Bunlar bir yana aslında ben bunlarda takılmadım. Bu değersizlik duygusuyla artık baş edemiyorum. 3 hafta once biz telefonda kavga ettik. Ben bilmiyorum şizofren gibi hissettim o an. Sanki her şeyi kafamdan kurmuşum gibi, kendi kendime gelin guvey olmuş gibi hissettim. İşin kotusu de ben emin değilim bile her şeyi kafamda mı kurdum yoksa beni heveslendiren o muydu? Yanıma geldiğinde bana tek taş aldı hatta soz yuzuğu baktık bunlar da oldu. Ben telefonda konuşurken ailem sizinkilerle tanışmak istiyor durumu anlattım ama senin anlatman daha uygun dedim ve istemeye gelmenizi bekliyorlar dedim. O da bana ben ailene zaten sene sonuna kadar adım atacağımızı soyledim, sanırım ailenle anlaşamayacağız falan dedi. Ben sinir krizi gecirdim o an tutamadım kendimi. Ben soz vermedim şu tarih diye dedi. Bu adam soz vermediği şeyleri yapmasa da olur sanıyor.
Size aile yapımı anlatayım. Biz ic anadolulu onlar ise batılı bir cevrede buyumuş. Biz de kızın ailesiyle tanışıldıktan sonra her şey başlar adı konur artık. Onlar da normal kızın ailesiyle tanışmak. Kardeşinin sevgilisiyle uzun yıllar tanışıyorlar ama bu sene nişanlandılar. Ben aileme de anlattım bakın onlara normal diye ama bizimkiler coktan tanışmaya gelmeden herkese yaymaya başlamıştı. Teyzem memleketten aramıştı duşunun soz ne zaman geleceğim diye.
Aslında ayrılma sebebim bunlar değil elbette, ayrılma nedenim 3 haftadır aramayan sormayan, tartışmaya bile tenezzul etmeyen korkak bir adamla birlikte olduğum gerceği. Ben sinir krizi gecirirken ağlama sil goz yaşını, seni seviyorum bak ben, şimdi kapatıcaz ama oğle arasında seni arıcam konuşucaz diyen adam 3 haftadır sessizliğe gomuldu. Ben sabırsız olan ve yazan tarafım ben de direnmek istedim o yazmıyorsa ben niye yapıyorum dedim ama benim en sevmediğim şey belirsizlikte kalmak. Ben bugun artık her şeyi netleştireceğim. Uğraşmayan, cabalamayan adamla olmaz gercekten. Bir de seven adam evlenmek ister ya uzatmaz bu kadar, gercekten evlenmek istemeyecek bir nedeni de yok. Ailesi beni sevdi, maddiyat var yok yani duşunuyorum tek aklıma gelen beni yeteri kadar sevmediği.
Daha cok şey var ayrıntı var bu duşuncemin altında tonlarca şeyler var ama size yapabildiğim kadar anlatmaya calıştım. İyi hissetmiyorum elbette. Arkadaşım da yok pek o yuzden buraya yazmak istedim. Uzun oldu ama okuduğunuz icin teşekkurler.

**Yazdım arkadaşlar mesaj attım ama ayrılık mesajı değil neden boylesin neden cesaretsizsin diye bir mesaj yazdım cevabı şu oldu; Onunla alakası yok. Konuştuğumuz gibi hareket etmiyorsun ustune beni suclayıp hakaret etmeler

**Dun akşam yazdığımı soylemiştim. Sen acele ettin vs dedi ama caba yine goremedim bu sabahta ayrıldım kendisinden yani tamamen bitti.