Hanımlar merhaba. Ben nerdeyse 7 ay once boşandım. Benim bu surecte iyileşmem gerekirdi. Tamamen olmasa bile buyuk oranda iyileşirim diye duşunuyordum. Oyle olmuyor ama. Baştan beri bir iyiyim bir kotuyum ama şu sıralar kotu olan anlarımı daha yoğun yaşıyorum ve o anlardan cıkmak cok zor oluyor benim icin. Haliyle kotu olan anlarım iyilere gore coğunlukta oluyor. Surekli eski gunleri duşunuyorum. Evliyken sevgiliysen nişanlıyken… o anları tekrar tekrar yaşayıp o zamanki duygulara kapılıyorum. Orneğin ailesinin onunde olan tartışma anımızı yaşıyorum tekrar. Yine o gun gibi sinirleniyorum, kızıyorum. Arkasından ailesine verdiği değeri duşunup kıskanıyorum. Bana hic vermediği değersizlik hissini hic atamıyorum zaten. Yani bu bir ornekti sadece. Surekli eskiyi duşunup cıkamıyorum icinden. Beni surekli başkalarıyla kıyaslaması, bana değer vermemesi cok oturmuş icime sanırım ki hala bu duygular ilk gun gibi taze icimde. Onun beğeneceği tarzda birini gorup hemen canlanabiliyor o hislerim. Anlatabildim umarım. Calışıyorum yoğun sayılabilecekte bir işim var. Psikolok icin maddi imkanım da var fakat sanki bana yardım edemeyecek gibi geliyor. Coğu zamanda tekrar bir evlilik yapamayacağım, cocuğum olmayacak gibi duşunup iyice kahrediyorum kendimi. İşin bir başka tarafı da icimde bu kıyametler koparken etrafımda herkesin beni cok mutlu sanması. Cunku asla belli etmiyorum kimseye. Ne yaşıyorsam odamda ve icimde yaşıyorum . Teselli edilmek istemiyorum tanıdıklar tarafından. O adamın sevilecek tarafı yoktu. En azından benim onu sevmemem gerekir. Bana yapmadığı kotuluk kalmadı. Şiddetin em ağırını yaşatan adamı ozlediğim anlar bile oluyor. Evimi, eşyalarımı ozluyorum. Bunun icinde cok kızıyorum kendime. Ne zaman gecer bu duşunceler, depresyonda mıyım bilmiyorum. Sizce ihtiyacım olan zaman mı yoksa profesyonel bir destek mi almalıyım ?