42 yaşımdayım, yirmi senedir ozel sektorde calışıyorum ve emekliliğime 16 sene var, (Malesef 99 girişli olmadığımdan) 7000 gununu doldurmama da sanırım beş ya da altı sene. Mesleğim asistanlık yani her dakika koordine olmalı, dikkatli calışmalı ve celik gibi sinirlere sahip olmalıyım ve takdir edersiniz ki bu meslekten emekli olmam imkansız. Zaten işten ayrılıyorum şu an calıştığım şirket ile profesyonel duşunmek imkansız. Yani işsiz sayılırım. Ve durust olmak gerekirse ozel sektore donmek istemiyorum. Napıcaksın derseniz ben de bilmiyorum.

Velev ki dondum daha ne kadar calışırım mechul. Ne zaman emekli olacağım belli ama olup olamayacağım mechul. Bir gelecek planım yok gunubirlik yaşıyor gibiyim. Eşim yurtdışı bağlantılı calışıyor, cok kucuk bir ihtimalle işler yolunda giderse Amerika ’da işe devam edebilir ama dediğim gibi ufak ihtimal. O benden daha kaderci mi desem mantıklı mı desem yani onumuze bakalım kafasında. Ben ise bu durumdan mutlu değilim.

Yani tabii başka meslek sec diyebilirsiniz ya da şimdi mi aklına geldi ama geldi işte. Şu an realitem bu. Hicbir şekilde bir planım yok geleceğe dair. Hayatını yoluna sokmuş ve yakın gelecek planı olan insanlara cok ozeniyorum. Gerci burası Turkiye burada olan planın da bir an gelir hukmu kalmaz ama insan gene mutsuz oluyor gunubirlik yaşayınca

Sizin icinizde de benzer durumda olan var mı, buyrun sohbete.